وجود نواحی مرکزی دچار افت شهری و تفاوت شرایط زیست افراد ساکن در محلات دچار افت با سایر محلات شهری و مشخصاً محدوده های مجاور، مشکلاتی را از نیمه دوم قرن بیستم میلادی تاکنون در دنیا ایجاد کرده است، که این امر نیاز به برخورد برنامه ریزی شده با محلات دچار افت شهری را امری اجتناب ناپذیر می نماید. در این میان اغلب کشورهای بیشتر توسعه یافته و تعدادی از کشورهای کمتر توسعه یافته ، رویکردهای قابل اجرای برخورد با مقوله افت شهری را در پیش گرفتند و سعی کرده اند با اتخاذ راهکارهایی نواحی مرکزی را به فضایی مطلوب در ساختار شهر تبدیل نمایند تا از طریق ارائه روش ها و راهکارهایی، افت شهری را با در نظر گرفتن تفاوت کیفیت زیست محلات دچار افت شهری، از طریق ساز و کار مطرح شده در این زمینه کاهش دهند . رهیافت تجدید حیات شهری یکی از رهیافت هایی است که در دو دهه آخر قرن بیستم به عنوان گزینه ای جهت برون رفت از افت شهری ، محلات قدیمی شهرها و رسیدن به توسعه درونی ، مورد توجه تصمیم گیران و برنامه ریزان شهری قرار گرفته است. هدف اصلی در این تحقیق تجدید حیات محله بهارستان برای رسیدن به توسعه درونی شهر بوده است . برای این منظور فضاهای شهری در معرض زوال ، توان های موجود در محله بهارستان ، امکانات متناسب با شرایط اقتصادی – اجتماعی ، فرهنگی محله برای رسیدن به توسعه درونی بررسی شده است . در آخر برای دستیابی به راهبرد های مناسب برای احیای محله بهارستان از مدل swot استفاده شده است . روش کسب داده ها و اطلاعات از طریق مطالعات کتابخانه ای و اسناد فرادست و مطالعات میدانی شامل تکمیل پرسشنامه در محله صورت گرفته است . نتایج این بررسی در محله بهارستان ، از لحاظ مولفه های در نظر گرفته شده در تجدید حیات شهری نشان داد که این محله از نظر پایداری در سطح متوسط به پایین قرار دارد . همان طور که در مرحله مقایسه و تطبیق گفته شد، برای ارتقای وضعیت آن باید راهبردهای تهاجمی را مورد توجه و در اولویت اول قرار داد. کلید واژه : تجدیدحیات ، توسعه درونی ، بافت های فرسوده ، محله بهارستان