این نوشتار در تلاش است که ناهنجاری های ناشی از برهم خوردن تعادل طبیعت منطقه (توسط عوامل انسان ساخت و طبیعی) را به تصویر کشد. ناهنجاری های تاثیرگذار در استان گیلان و نهایتا انتقال یافته و دریای خزر، با توجه به شرایط اقلیمی، زمین ساختی، جغرافیایی، آب شناختی و غیره به صورت های متعددی خودنمایی کرده و نهایتا، خزر فیروزه ای، زیبا و شگرف را آلوده، رنجور و قیرگون می سازد و موجبات از دست دهی کیفیات و منابع بسیاری را فراهم می آورد. جای تاسف است که علت اصلی این فشارها، ناشی از بی توجهی انسان، برنامه های رفاهی شتابزده، عدم درک مفاهیم توسعه ای و مصرف گرایی بی ضابطه است که سیاست گذاران در برنامه ریزهای خود، آینده نزدیک را دیده و بانی نابودی کیفیات بزرگ تری می کردند و گاهی روش های درمان و التیام دهی به کار برده نیز، موجب وارد آمدن خسارات جبران ناپذیری گریده است . ناهماهنگی نهادها و متولیان مسئول نگهداری این مجموعه زیستی و منبع طبیعی الهای، ترکیبی را به اجرا می گذارد که گاهی ضمن رد نقطه نظرات دیگری از لحاظ عملکردی در موضع، ؟ هم عمل می کنند. در این مورد برخوردهای چند ساله اخیر سازمان های محیط زیست ، ؟ و تحقیقات شیلات ، صنایع، کشاورزی و دامپروری در موارد گیاه وارداتی آزولا، گسترش صنایع کنسروسازی و پودرماهی یا اعلام نوسانات آب دریای خزر با سه اشل شیلات ، بنادر و کشتیرانی و اداره کل هواشناسی (سه اشل در راس های مثلثی با فاصله یکصد و یکصد و هفتاد متری از هم در بندرانزلی قرار دارد ولی اختلافات اعلام شده گاهی تا نیم متر را شامل می شود) قابل بحث است . اگر از دوباره کاری ها، اجرای موازی پروژه های با یک هدف و یک روند اجرا بگذاریم، باید گفت که طراحی یک استراتژی مطالعاتی - اجرایی درازمدت که اساس آن بهره برداری در حمایت از حفظ ذخایر، توسعه پایدار و استقبال از قرن بیست و یکم باشد می توان در صرف هزینه های بیت المال، بهره بیشتری برد.