بر اساس لوینسون (2010) پیوستگی یکی از مهم ترین مفاهیم تحلیل گفتمان است، که روابط معنایی موجود در متن را نشان می دهد. لوینسون (همان) انواع ابزارهای پیوستگی را طبق طبقه بندی دولی و لوینسون (2001) معرفی کرده است. براساس این طبقه بندی ابزارهای پیوستگی به شش دسته تقسیم می شوند: عبارت های توصیفی (descriptive expressions)، همانندی (identity)، روابط واژگانی (lexical relations)، الگوهای صرفی- نحوی (morpho-syntactic patterns)، علائم ارتباطی میان گزاره های معنایی (signals of relations between propositions)، و الگوهای آهنگ گفتمان (intonation patterns). دومین عنصر مهم در تحلیل روابط متن، نقل قول (reported speech) است که به سه دسته تقسیم می شود: نقل قول مستقیم (direct speech)، نقل قول غیرمستقیم (indirect speech)، و نقل قول نیمه مستقیم (semi-direct speech). سومین عنصر مهم در تحلیل روابط متن، برجستگی می باشد که برای جلب توجه بیشتر مخاطب از آن استفاده می شود و شامل برجستگی موضوعی (thematic prominence) و برجستگی تاکیدی (emphatic prominence) است. هدف این پژوهش بررسی و توصیف نقش ابزارهای پیوستگی، انواع نقل قول، و انواع برجستگی و همچنین میزان بسامد کاربرد آنها در گزارش های مکتوب ورزشی فارسی می باشد. بر این اساس، تعداد 80 گزارش ورزشی از 5 روزنامه ی مختلف گردآوری شد. جهت مقایسه ی کاربرد بسامد هر یک از ابزارهای تحلیل گفتمان و زیرمجموعه های آنها و تشخیص میزان معناداری تفاوت در کاربرد گزارش های مکتوب ورزشی فارسی از آزمون تی تک نمونه ای (one-sample t-test) استفاده گردید. یافته های پژوهش نشان داد که ابزارهای پیوستگی و انواع برجستگی مطرح شده توسط لوینسون (2010) در گزارش های مکتوب ورزشی فارسی قابل بررسی هستند و بسامد کاربرد آنها متفاوت است اما هیچگونه نقل قولی در این گزارش ها یافت نشد.