لین در سال 1988 ضمن تکمیل کارهای قبلی خود، تئوری جامع خود را ارائه داد. در این روش یک عملیات معدنی شامل سه مرحله معدن کاری، تغلیظ و تصفیه در نظر گرفته شده است. می توان گفت پس از ارائه تئوری لین برای محاسبه عیار حد بهینه، تئوری جامع دیگری ارائه نشده است و کارهای بهینه سازی عیار حد تمام محققین بر مبنای تئوری لین انجام شده است. در بسیاری از مجتمع های معدنی محدودیت های تولید به سه مرحله خلاصه نمی شود. در مجتمع مس سرچشمه به منظور تعدیل خوراک کارخانه ذوب، بسته به تناژ و عیار کنسانتره تولیدی مجتمع، از کنسانتره انبار بلندینگ استفاده می شود. کنسانتره انبار علاوه بر دارا بودن پارامترهای ظرفیتی و هزینه ای، به سبب ماهیت عیاری خود، بر توزیع عیاری کانسار تأثیرگذار است. در این حالت محاسبه عیار حد با الگوریتم سه جزئی لین نمی تواند بهینه باشد. در این تحقیق وابستگی بین تناژ و عیار کنسانتره انبار و تناژ و عیار محصول تغلیظ مجتمع به عنوان پلی برای ارتباط جزء چهارم به سه جزء موجود در الگوریتم لین مد نظر قرار داده شد. ابتدا تابع هدف بیشینه سازی سود با اضافه شدن محدودیت انبار به عنوان جزء چهارم شکل گرفت و بر اساس آن مدل تعیین عیار حد پیشنهادی ارائه گردید. سپس مدل بر اساس پارامترهای فنی و اقتصادی حاصل از مطالعه واحدهای مختلف تولید، مورد ارزیابی قرار گرفت. مشاهده گردید که عیار حد به دست آمده از مدل پیشنهادی (0/1408%) سبب افزایش سود عملیات به میزان 1012×10 ریال نسبت به عیار حد به دست آمده از مدل لین (0/1617%) می گردد. در نهایت با توجه به انطباق بیشتر مدل پیشنهادی با شرایط واقعی محدودیت های تولید و نیز برآورده شدن معیار بیشینه سازی سود، می توان نتیجه گرفت مدل از کارایی لازم برخوردار است.