تدوین فرهنگ¬¬های تخصصی در همه زمینه¬ها از جمله ورزشی ، پزشکی، اجتماعی، سیاسی، اقتصادی، و گیاهشناسی نقش انکارناپذیری در پیشبرد مطالعات و پژوهش¬ها دارند. پژوهش در زمینه¬ی زبان و ادبیات عربی نیز با توجه به دامنه¬ی لغوی گسترده¬آن، نیازمند فرهنگ¬های تخصصی است. با توجه به کاربرد فراوان نام گیاهان-در شعر عربی و نبودن فرهنگ¬واژگانی تخصصی در این زمینه، ما اقدام به تدوین پژوهشی با عنوان "فرهنگ واژگان گل و گیاه در شعر عربی از دوره جاهلی تا پایان دوره عباسی"، نمودیم. در این پژوهش پس از مطالعه دیوان¬های شاعران و استخراج ابیاتی که در آنها نام گیاه یا درختان ذکر شده و ترجمه¬ی آنها ، برای گیاهان و درختان به کار رفته، شرح عربی و فارسی آورده¬ایم؛ به علاوه اگر گیاهی مثل یا نماد شده، آن مثل را بیان نموده¬ایم، و در صورتیکه در قرآن کریم و یا احادیث ذکر شده، آن¬ را بیان کردیم، این امر با مراجعه به فرهنگ-های مشهور قدیم و جدید و کمک از سایت¬های اینترتی صورت گرفته است. همچنین اسم علمی هر گیاه را نیز ذکر کرده¬ایم. شعرا به اهداف و اغراض متنوعی از گیاهان در شعر استفاده می¬نمودند؛ از جمله وصف مناظر زیبا، نکوهش اشخاص و یا مدح آنها با تشبیه به گیاهان و درختان، وصف محبوبه و یار، همچون تشبیه خوش قامتی به درخت بان یا چشم به گل نرگس. در این پژوهش سعی شده همه موارد فوق، بررسی و شرح داده شود.