امنیت زیست محیطی یکی از ابعاد مهم امنیت انسانی است. دغدغ? اصلی امنیت زیست محیطی، تاکید بر پایداری سیاست های توسعه ای به معنای سازگاری این سیاست ها با محیط زیست و حقوق نسل های آینده است. از آنجایی که بخش مهمی از تهدیدها علیه امنیت انسانی در حوزه مسائل زیست محیطی رخ می دهد، پژوهش حاضر ضمن تاکید بر رابطه امنیت زیست محیطی با امنیت انسانی، و پرداختن به علل و عوامل تهدید امنیت انسانی، به این پرسش پاسخ داده است که چگونه تخریب محیط زیست در ایران و ترکیه باعث تهدید امنیت انسانی در این دو کشور شده است؟ پژوهش حاضر با فرض ناپایداری سیاست های توسعه ای در حوزه های مختلف اقتصادی، اجتماعی، سیاسی و فرهنگی نشان می دهد که در هر دو کشور ایران و ترکیه، اتخاذ سیاست های توسعه ای ناپایداری همچون: 1- گسترش شهرنشینی 2- افزایش جمعیت 3- فرهنگ مصرف گرایی 4- تاکید بر رشد تولید بدون توجه به پیامد های آن و 5- سرمایه گذاری در گسترش فن آوری های ناسازگار با محیط زیست، باعث شده است تا با مصرف سوخت های فسیلی بیشتر و استفاده بی رویه از منابع مختلف زیست محیطی، آلودگی فزاینده و تخریب گسترده تری در محیط زیست به وجود آید که نتیجه آن با توجه به وابستگی شدید انسان به محیط زیست، تهدید امنیت انسانی در هر دو کشور بوده است. در این پژوهش از شاخص عملکرد زیست محیطی که متشکل از 22 شاخص جزئی زیست محیطی است با استفاده از روش مقایسه ای برای آزمون و تأیید فرضیه بهره گرفته شده است.

هدف این پژوهش، بررسی چگونگی تأثیر وقوع انقلاب¬¬ها در کشورهای عربی خاورمیانه و شمال آفریقا بر امنیت هستی¬شناختی رژیم اسرائیل در سطح منطقه¬ای است. به عبارت دیگر، امنیت هستی¬شناختی و هویتی اسرائیل پس از وقوع این انقلاب¬ها با چه چالش¬هایی مواجه شده است. استدلال پژوهش این-گونه مطرح می¬شود که روی کار آمدن دولت¬های مردم¬سالار در کشورهای انقلابی، اسرائیل را از منظر امنیت وجودی و هستی¬شناختی، با نوعی ناامنی، به دلیل شکل¬گیری یک هویت جدید در برابر هویت خود، مواجه کرده است. بر این مبنا و با توجه به این تحولات بررسی و تجزیه و تحلیل مجدد امنیت رژیم اسرائیل مسئله¬ای حائز اهمیت است. بنابراین، پژوهش حاضر سعی دارد، چالش¬¬های امنیتی- هویتی اسرائیل را بررسی نماید. در این راستا، ابتدا به کلیات پژوهش و پیشینه موضوع پرداخته می-شود؛ سپس، نظریه امنیت هستی¬شناختی به عنوان چهارچوب نظری بیان می¬شود؛ و در ادامه، تحولات انقلاب¬های عربی مورد تبیین قرار می¬گیرند؛ در پایان نیز به رصد احساس ناامنی هستی¬شناختی و واکنش اسرائیل به این احساس نا¬امنی خواهیم پرداخت.

با به قدرت رسیدن حزب عدالت و توسعه در سال 2002 میلادی، و اتخاذ گفتمان نوعثمانی¬گری در سیاست خارجی این کشور، روابط دو کشور ترکیه و اسرائیل پس از سال¬ها دچار دگرگونی شد و ترکیه افزون بر گذار از وضعیت اتحاد با اسرائیل، به یکی از منتقدان عملکرد این رژیم تبدیل شد. بنابراین، هدف از این پژوهش بررسی تاثیر گفتمان نوعثمانی¬گری بر روابط ترکیه و اسرائیل می¬باشد. در این راستا، این سوال مطرح می¬شود که چگونه گفتمان نوعثمانی¬گری بر مناسبات سیاسی ترکیه و اسرائیل پس از 2003 میلادی تاثیر گذاشته است؟ چنین به نظر می¬رسد گفتمان نوعثمانی¬گری در ترکیه به عنوان یک منبع هویتی جدید، باعث کاهش مناسبات سیاسی ترکیه و اسرائیل شده است. در این پژوهش سعی می¬شود با جمع آوری اطلاعات و داده¬ها به روش کتابخانه¬ای و اینترنتی به گردآوری داده¬ها پرداخته شود و روش تحقیق در این پژوهش با رویکرد تحلیلی-توصیفی می¬باشد.