نام پژوهشگر: ژااله امیریان

سنتز نانو رشته های شیشه ی زیستی توسط فرآیند الکترو ریسی جهت ساخت داربست های مهندسی بافت
پایان نامه وزارت علوم، تحقیقات و فناوری - دانشگاه اصفهان - دانشکده شیمی 1391
  ژااله امیریان   بهروز موحدی

شیشه های زیست فعال به دلیل توانایی در پیوند و هم بندی با بافت نرم و سختی که دارند در ترمیم، درمان، شکسته-بندی استخوان و پوشش کاشتنی بدن مورد توجه قرار گرفته است. هدف از این پایان نامه، تهیه و مشخصه یابی نانو الیاف شیشه ای زیست فعال به کمک روش سل-ژل و الکتروریسی می باشد. در این پروژه از آنالیزxrd و ft-ir برای تشخیص تشکیل لایه هیدروکسی آپاتیت بعد از غوطه وری در سیال شبیه سازی شده بدن بر روی نمونه ها انجام شد و همچنین از میکروسکوپ الکترونی روبشی sem و afm برای آگاهی از تشکیل این شیشه ها به شکل نانوالیاف استفاده شده است. در مرحله اول شیشه های زیستی از تترا اتیل ارتوسیلیکات (teos)، تری اتیل فسفات(tep) و کلسیم نیترات 4 آبه سنتز شده و روی محلول فوق الکتروریسی انجام شد اما به دلیل این که این مواد بسیار شکننده می باشند نمی توان از آن ها به عنوان یک داربست مناسب استفاده کرد. در مرحله دوم از پلیمر پلی وینیل الکل به عنوان یک تسهیل کننده در فرآیند الکتروریسی استفاد شدبنابراین پیش ماده شیشه حاصل به کمک پلیمر به راحتی به شکل الیاف در آمده و در واقع می توان گفت که از این مواد کمک گرفته می شود که پیش ماده شیشه زیست فعال به شکل یک داربست مناسب درآورده شوند. در مرحله آخر کار (بخش سوم) از ستریل آمونیوم برماید(ctab) به عنوان یک سورفکتانت و نیز به عنوان عامل تسهیل کننده در تولید الیاف استفاده شد که این عمل از طریق افزایش هدایت در محلول الکتروریسی صورت می گیرد. بنابراین نانوالیاف یکنواخت و صافی حاصل می شود. در مرحله بعد دمای کلسینه شدن مورد بررسی قرار می گیرد و مشاهده شده که دمای کلسینه شدن مناسب برای این شیشه ها دمای 600 درجه سانتیگراد می باشد مواد خواص زیست فعالی بهتری را در این دما از خود نشان می دهند. همچنین بعد از کلسینه کردن منافذ مزویی روی سطح الیاف ایجاد می شود که این موضوع به وسیله آنالیز afm تایید شده است. در واقع داربست-های شیشه ای زیست فعال مزوپروس(mbg) به عنوان موادی با پتانسیل ترمیم استخوان به دلیل زیست فعالی عالی و توانایی انتقال دارو پیشنهاد می شوند. نتیجه کلی می توان گرفت این است که این مواد دارای توانایی بسیار بالایی در اتصال با استخوان به دلیل ویژگی های منحصر به فردی از قبیل شباهت به بافت استخوان و تشکیل لایه هیدروکسی آپاتیت روی سطح شان می باشند و نیز می توانند به عنوان یک داربست برای انتقال دارو مورد استفاده قرار گیرند.