با پیچیده تر شدن شبکه های قدرت، رشد تقاضا و نیاز به قابلیت اطمینان، امنیت و بازده بیشتر و همچنین نگرانی های زیست محیطی، نیازمند تغییرات و تحولاتی در بهره برداری و استفاده از شبکه های الکتریکی امروزی هستیم. شرکت های برق و دولت ها، شبکه هوشمند را به عنوان راه نجاتی برای آینده شبکه برق و به عبارت دیگر تنها راه پیش رو برای ادامه حیات شبکه برق می دانند. شبکه های هوشمند میتوانند با استفاده از زیر ساخت های ارتباطی و اطلاعاتی مارا در رسیدن به اهدافمان یاری کنند . پیک بار به عنوان یکی از مسائل اصلی تولید و توزیع توان می باشد، به طوریکه یکی از مهمترین عوامل و دغدغه های پیش روی شرکت های برق، تولید برق مورد نیاز در ساعات پیک بار می باشد. برای شبکه های هوشمند همانند سایر تکنولوژی های نو، اهدافی در نظر گرفته شده و مورد بررسی قرار گرفته است. یکی از تاثیرات شبکه های هوشمند، نقش آنها در کاهش پیک بار است. روش های مختلفی به منظور کاهش پیک بار در شبکه های قدرت وجود دارد. یکی از این روش ها استفاده از سیستم های ذخیره کننده انرژی به عنوان یکی از زیرساخت های مورد نیاز به منظور ایجاد و توسعه شبکه های هوشمند برق، می باشد. طبق گزارشات مختلف نظیر epri، نصب ذخیره ساز به تنهایی در شبکه برق، مقرون به صرفه می باشد. این پایان نامه به بررسی نصب سیستم های ذخیره ساز انرژی و نقش آنها در کاهش پیک بار شبکه در دو سطح توزیع و تولید می پردازد. در ابتدا مکان و ظرفیت بهینه ذخیره ساز انرژی با بکارگیری دو روش تحلیلی و بررسی تمام حالت های ممکن تعیین می گردد. شبیه سازی ها بر روی یک شبکه 12 باسه توزیع شعاعی انجام شده است. یکی از مسائلی که در بهره برداری از ذخیره ساز انرژی باید مورد توجه قرار بگیرد، تعیین استراتژی شارژ و دشارژ این تجهیزات است. در این پایان نامه با استفاده از برنامه ریزی خطی زمان مناسب شارژ و دشارژ ذخیره ساز تعیین می گردد. در بخش تولید با استفاده از برنامه ریزی غیرخطی مرتبه دوم، برنامه ریزی بهینه بهره برداری از ذخیره ساز و نیروگاه ها در ساعات مختلف شبانه روز مشخص می شود.