چکیده این تحقیق بر آن است ، با بهره گیری از نظریه ی پدیدار شناسی و همچنین معرفی انواع پدیده ها در دو گستره ی بزرگ ابژکتیو و سوبژکتیو،تعریف خود پیرامون «ریتم» یعنی – چگونگی گذز زمان- را ارائه دهد. «حرکت» و «زمان» دو مفهوم ساختاری مهم، برای درک معنای ریتم در این رساله میباشند. هدف عمده ی این تحقیق که بررسی «هم زمانی» (synchronic) ساختار و عناصر ریتم در نظام های مختلف صحنه ای تئاتر چون: نظام متن،نظام بازیگری، نظام نور و رنگ،نظام معماری،نظام موسیقایی میباشد،بر چند پیش فرض مهم استوار است:اول اینکه، هر پدیده متناسب با ماهیت خود به تولید و بازتعریف مفهوم زمان میپردازد.دوم،هر متن نمایشی اعم از مکتوب یا اجرایی، دارای یک نظام ریتمیک خاص خود است که نگارنده با اصطلاح ریتم تماتیک(ریتم مادر) از آن نام خواهد برد. سوم آنکه ریتم علاوه بر فراهم آوردن موجبات لذت ،کسالت و تولید نشانه های معنا دار در انتقال مفاهیم مورد نظر یک اجرای تئاتری،قادر است در قالب الگوهای منظم متریک، زمینه ی کنترل،ایجاد نظم و به بیانی دیگر سرکوب افراد را فراهم آورد. فصل اول به بیان مسأله و تعاریف ابتدایی از ریتم و ارائه ی کلیات مورد نیاز بحث : مفهوم حرکت و انواع آن، زمان و انواع آن،ریتم و انواع آن میپردازد.در فصل دوم رویکرد های تطبیقی به ریتم میان نظام موسیقایی وسایر نظام های صحنه ای توسط کارگردان های تئاتر و همچنین تعاریف سایر صاحبنظران مطرح خواهد شد.فصل سوم به چارچوب نظری رساله ی حاضر اختصاص دارد. در فصل چهارم نیز ،یافته های کلیدی تحقیق چون : «ریتم تماتیک» و «نشانه شناسی ریتمیک» معرفی خواهند شد.