حوادث شغلی یکی از مهم ترین مسائل پیش روی کشورهای در حال توسعه می باشد. کشاورزی در سطح جهانی به عنوان یکی از پرمخاطره ترین مشاغل شناخته شده است. توجه به وضعیت ایمنی و سلامت حرفه ای کشاورزان می تواند موجبات کاهش آسیب های شغلی این بخش را فراهم آورد. اما متأسفانه در کشور ایران آسیب های شغلی کشاورزی مورد غفلت واقع شده است. به طوری که هیچ گونه برنامه ریزی و اقدامی جهت کاهش و پیشگیری از این نوع آسیب ها صورت نگرفته است. با توجه به تعداد قابل ملاحظه حوادث در بخش کشاورزی استان کرمانشاه، چنانچه آسیب های رایج این بخش در سطح استان شناسایی شوند، مدیریت هماهنگی ترویج در کنار سایر دستگاه های ذیربط می تواند به منظور پیشگیری از این نوع آسیب ها اقدامات آموزشی لازم را به عمل آورد. لذا مطالعه حاضر با هدف واکاوی آسیب های شغلی در بین کشاورزان شهرستان کرمانشاه و ارائه راه کارهایی برای ترویج کشاورزی صورت گرفته است. جهت انجام این پژوهش از روش توصیفی- پیمایشی بهره گرفته شده است. جامعه آماری این پژوهش را کلیه کشاورزان آسیب دیده شهرستان کرمانشاه تشکیل داده اند که با توجه به محدود بودن آن ها از روش سرشماری استفاده شده است(90=n ). به منظور گردآوری داده ها از پرسشنامه محقق ساخته-ای استفاده شده که روایی و پایایی آن توسط پانلی از متخصصان و ضریب آلفای کرونباخ مورد تأیید قرار گرفت. یافته های حاصل از پژوهش حاکی از آن است که رایج ترین آسیب های شغلی در بین کشاورزان شهرستان کرمانشاه عبارت از قطع عضو، شکستگی، جراحت و بریدگی و اختلالات اسکلتی- عضلانی می باشند. علاوه بر این تراکتور، موتور آب، حمل اجسام سنگین و حجم زیاد کار کشاورزی به عنوان عوامل اصلی بروز حادثه شناخته شده اند. نتایج این مطالعه می تواند دستاوردهایی برای مدیریت هماهنگی ترویج استان و بخش بهداشت حرفه ای به همراه داشته باشد، بدین صورت که این دو نهاد می توانند نتایج پژوهش حاضر را به عنوان مبنایی برای برگزاری دوره های آموزشی جهت پیشگیری و کاهش حوادث شغلی به کار گیرد.