در چند سال اخیر علاقه به جنبه های گوناگون تمرین و ورزش برای سلامتی جسم وروان در تمام نقاط جهان گسترش چشمگیری یافته و کاربرد روانشناسی بطور مشخص مورد تاکید قرار گرفته است.همچنین روان شناسان ورزشی توجه خاصی به ویژگی های روانشناختی ورزشکاران داشته اند. از جمله این ویژگی ها می توان به خودکارآمدی وخودکارآمدی تمرینی اشاره نمود. از این رو پژوهش حاضر با هدف ابزار سازی به استاندارد سازی مقیاس خودکارآمدی تمرینی بندوراپرداخته است.روش تحقیق پژوهش حاضر،روش شناختی بوده است ودر حیطه تحقیقات کاربردی و ابزارسازی جای می گیرد. جامعه آماری شامل تمامی افراد بالای 18 سال که در رشته پیاده روی، حداقل سه ماه فعالیت سه روز در هفته وهر بار حداقل بیست دقیقه فعالیت داشتنه اند. به دلیل عدم فهرست کاملی از افراد جامعه آماری جزو جوامع نا محدود است وما مجبور به . محدود کردن جامعه به مناطق 2،3،6،18و20 شهرتهران کردوهمچنین باکمک شاخص نمونه مکفی، حجم نمونه، رقم 301 نفر در نظر گرفته شده است.پرسشنامه خودکارآمدی تمرینی بندورا(1997)که دارای 18گویه است با سه عامل: احساسات درونی، نیازهای رقابتی و غیر شخصی –موقعیتی می باشد(. از آمار توصیفی برای طبقه بندی یافته ها و ارائه نرم استاندارد کمی و کیفی و برای آزمون فرضیه های تحقیق از اصلاح اسپیرمن –براونبرای تبدیل ضریب همبستگی بین دو نیمه، آلفای کرونباخ، آزمون پیرسون و تحلیل عاملی اکتشافی ه وتحلیل عامل تاییدی پرداخت.براساس یافته های پژوهش حاصل از تحلیل عاملی اکتشافی ،به شناخت وسپس تحلیل عامل تاییدی پرداخت. همچنین نایج حاصل از تحلیل عاملی تاییدی نشانگربرازش مناسب و قابل قبول می باشد (9/0 gfi?، 9/0 agfi?).و پژوهش، همخوانی با تحقیقات قبل دارد با توجه به یافته ها و با تأکید بر میزان ضرایب اعتبار به دست آمده با اصلاح اسپیرمن- براون و میزان آلفا( و ضریب همبستگی آزمون وبازآزمون، می توان مطرح نمود که پرسشنامه مورد استفاده در تحقیق حاضر، دارای ویژه گیهای مطلوب روانشناختی است.که بهترین، مناسب ترین، کامل ترین و جامع ترین ابزار اندازه گیری برای سنجش خودکارآمدی تمرینی ورزشکار می باشد.