پیشگویی اتوماتیک خطا بر اساس متریک های در دسترس، یک موضوع مورد توجه محققان برای افزایش کیفیت نرم افزار است. علی رغم استفاده زیاد از متریک های کد در مطالعات گذشته، تنها سه مطالعه است که تأثیر متریک های کد و متریک های طراحی را در پیشگویی خطای نرم افزار مقایسه می کند و نتایج متناقضی هم دارند. بنابراین در این تحقیق، برای فهم واقع بینانه تر و قابل اطمینان تر ازتأثیر متریک های طراحی نسبت به متریک های کد در بهبود کارایی سامانه های تست اتوماتیک، آزمایشات بیشتری روی طیف وسیع تری از مجموعه های داده با به کارگیری تعداد بیشتری از دسته بندی کننده ها انجام شده است. مدل های پیشگوییخطا، مبتنی بر متریک کد و متریک طراحی و ترکیب آن دو ساخته شده است. معیارهای ارزیابی کارایی مدل، aucومعیار جدید fهستند. بر اساس تست های آماری مختلف، در کارایی مدل هایی که از ترکیب متریک های کد و طراحی استفاده می کنند، نسبت به آن هایی که از متریک های کد استفاده می کنند، پیشرفت قابل توجهی وجود ندارد. همچنین متریک های طراحی به تنهایی، نسبت به متریک های کدبه تنهایی و یا ترکیب متریک های کد و طراحی،تأثیر کمتری روی شناسایی ماژول های مستعد خطا دارد.