کتاب نوادرالحکایات و غرایب الروایات (بحرالنوادر) اثر منتشرنشد? عبدالنبی فخرالزمانی قزوینی از آثار قرن یازدهم هجری، یکی از نمونه های قصّه نویسی در شبه قاره هند است. بررسی و تحلیل 129 حکایت از کتاب، بر اساس نسخه مجلس شورای اسلامی به شماره 3171 موضوع این پایان نامه است. در این پژوهش پس از بیان قصّه پردازی در عصر صفویه، به بررسی و تحلیل ساختاری و محتوایی کتاب نوادرالحکایات از جنبه های گوناگون می پردازیم؛ ازجمله معرفی کتاب و نسخه های آن، معرفی نویسنده کتاب و آثار او، فصل بندی و ساختار کتاب و شیوه حکایت پردازی، سبک شناسی اثر (جنبه های زبانی و ادبی)، مآخذ داستان ها، عناصر داستانی، بررسی و تحلیل محتوای داستان ها. نظر به اهمیت این کتاب از لحاظ اشتمال بر موضوعات مردم شناسی روزگار مولف مانند: مشاغل و پیشه ها، آداب و آیین ها، عقاید و باورها، هنرها، خوراک و پوشاک، لوازم زندگی، ناهنجاری های اجتماعی و ... می تواند از منابع قابل اعتماد در شناخت اوضاع اجتماعی آن روزگار به شمار آید. قصه های کتاب، شیرین، شیوا و توأم با آموزه های اخلاقی و دینی هستند؛ نویسنده بسیاری از قصه های کتب پیشین را، از نو روایت می کند؛ این امر علاوه بر نشان دادن قدرت قصه پردازی او، دلیلی بر تسلط و احاطه اش بر کتب مهم و مشهوری مانند: سیرالملوک، شواهد النبوه، فرج بعد از شدت، روضه الشهدا، انوار سهیلی، نگارستان، جوامع الحکایات و لوامع الروایات، و... است.