در بسیاری از پروژه های بزرگ خصوصا در مواردی که مشکلات مربوط به محدودیت زمین مطرح است، بحث های مربوط به استحصال زمین اهمیت ویژه ای می یابد. در طی چند سال اخیر در بسیاری از پروژه های بزرگ صنعتی در کشور، خصوصا در حوزه های نفت و گاز و در مناطق جنوبی طرحهای استحصال زمین از دریا پیگیری و اجراء شده است. در این پروژه ها، مصالح مناسب از انفجار کوه های اطراف تامین و به محل پروژه حمل می شد و با استفاده از تکنیک تراکم دینامیکی حداکثر تراکم که منتج به حداکثر مقاومت برشی و سختی می شود، تامین شد. در پروژه های مربوط به توسعه بنادر، دفع مصالح ناشی از لایروبی که اغلب حجم قابل توجهی نیز دارد، از چالش های پروژه است. این مصالح عمدتا ریز دانه می باشد که دارای مقاومت پائین و تغییر شکل پذیری بالائی بوده لذا از نقطه نظر ژئوتکنیکی دارای ارزش پائینی است. در پروژه هائی نظیر طرح و توسعه بندر شهید رجائی در بندرعباس و نیز بندر گاه بندر انزلی، استفاده از مصالح لایروبی که به صورت هیدرولیکی در خشکی دپو می شوند برای استحصال زمین مد نظر قرار گرفت که با توجه به جنس مصالح ناشی از لایروبی، نوع روش اصلاحی در آنها متفاومت خواهد بود. در پروژه طرح و توسعه بندر انزلی بررسی های اولیه نشان داد که مصالح لایروبی عمدتا از جنس ماسه می باشد که نظر به دپو شدن به شیوه هیدرولیکی بسیار سست و نیز اشباع می باشد که در نتیجه بسیار مستعد روانگرائی نیز هست. با توجه به شرایط خاک منطقه، روش اصلاحی پیشنهادی برای این منطقه، تراکم دینامیکی است که با کاهش میزان تخلخل خاک، پارامترهای مقاومتی و تغییر شکل پذیری آن اصلاح خواهد شد. هدف از تحقیق حاضر اجراء آزمایشهای درجائی؛ نظیر نفوذ استاندارد و نیز نفوذ مخروط قبل و بعد از اصلاح خاک می باشد و بر اساس این آزمایش ها ارزیابی پارامترهای مقاومتی قبل و بعد از تراکم مورد بررسی قرار گرفته است. نتایج حاصل نشان می دهد که اصلاح خاک منطقه مورد مطالعه سبب بالارفتن پارامترهای مقاومتی خاک شده و روانگرایی منطقه را کاهش می دهد.