نوستالژی، درلغت برگرفته از دوساختِ یونانی nostos و algia است. nosto یا nostos به معنای زادبوم یا بازگشت به خانه و algos , algia یا log به معنای رنج ، آرزو و حسرت است. ودرمعنی اصطلاحی، میلِ مفرط برای بازگشت به وضعیت و دوره ای از دست رفته ، غم غربت،حسرت گذشته و دلتنگی برای خانواده است. در ترجمه وشرح نوستالژی ، غم غربت و حسرت گذشته بیشتر مورد توجه قرار گرفته است. هرگاه انسان در ذهن خود گذشته ها را بررسی کند و غم و اندوهی وصف ناپذیر همراه با لذت به به او دست دهد دچار نوستالژی شده است. این حس زمانی به انسان دست می دهد که از گذشته خود فاصله می گیرد. تداعی خاطرات گذشته در ذهن وی ایجاد می گردد و حسرت آن دوران باعث می شود تا نوعی آرامش روحی وروانی در ذهن وی ایجاد گردد.در این پژوهش به بررسی نوستالژی در دوره ی تاریخی شاهنامه ی فردوسی پرداخته شده است. دردوره ی تاریخی شاهنامه ما با چهار نوع دلتنگی(یادکرد بزرگان وپادشاهان گذشته، ایامِِ جوانی ، شکوه و عظمت ایران قدیم و روزگار گذشته ) روبه رو هستیم .که می توان برجسته ترین آنها را دلتنگی برای شکوه و عظمت ایران باستان دانست.