سام نامه یکی از آثار داستانی منتسب به خواجوی کرمانی، در کنار آثار دیگر او چون: همای و همایون و گل و نوروز، توان داستان پردازی و ادبی این شاعر قرن هشتم را آشکار می سازد. این اثر با موضوع عشق سام، فرزند نریمان به پری دخت، دختر فغفور چین به لحن حماسی و به تقلید از شاهنامه فردوسی سروده شده است. این که سراینده ی این منظومه تا چه میزان توانسته است مختصّات آثار حماسی را در اثر خود حفظ نماید و تا چه میزان به آثار غنایی تمایل یافته است؛ عمده ترین سوالاتی است که پژوهشگر ضمن پاسخ به آن ها، ارزش ادبی این اثر را با معیارهای بلاغی و زیبایی شناختی مورد بررسی و تحلیل قرار داده و با بهره گیری از جداول آماری به سنجش هایی در این زمینه دست یافته است. این پژوهش در سه فصل با عناوین کلیات تحقیق و مقدمات، بررسی ویژگی های سبکی سام نامه و تصویرآفرینی و زیبایی شناختی در سام نامه، تنظیم شده است.