در قرآن کریم که یک شاهکار بزرگ ادبی است، فصیح ترین و بلیغ ترین اسلوب های ادبی به کار رفته که درک معانی آن ها می تواند نقش مهمی را در فهم صحیح آیه ها قرآن ایفا نماید. یکی از این اسلوب ها، اسلوب امر و نهی می باشد. ما در این پژوهش با استفاده از کتاب های تفسیری، لغوی و علوم بلاغی به بحث پیرامون جنبه های بلاغی امر و نهی در ده جزء اول قرآن کریم پرداخته و به این نتیجه رسیده ایم که صیغه های امر و نهی در بسیاری از مواقع از معنی اصلی خود خارج و بنابر اقتضای حال در معانی مجازی دیگری به کار رفته اند. حتی گاهی اسلوب های دیگری برای افاده ی معنای امر و نهی به کار برده شده است