در ادبیات معاصر، از میان گونه های متنوع ادبی، خود سرگذشت نامه نویسی مجالی فراهم می آورد تا نویسنده از ورای خاطرات خود که با صمیمیتی خاص در هم آمیخته اند هویت وسیر تحول خویش را بازیابد و باز نماید. از این رو گرایش برای کشف فردیت و هویت خویش در میان آثار نویسندگان زن که اغلب حدیث نفس گونه و زندگینامه وار دارند، از جایگاه چشمگیری برخوردار است. همچنین، مطالعه حاضر به بررسی ابعاد گوناگون شکل گیری هویت زن در آثار " یک زن" و "جایگاه" اثر آنی ارنو و "عادت می کنیم " و "چراغ ها رامن خاموش می کنم "اثر زویا پیرزاد می پردازد. از آن جا که کانون خانواده، آموزش و طبقه اجتماعی از عوامل تاثیر گذار بر شکل گیری هویت فرد می باشند و هویت " من " در رابطه با هویت جمع معنا و مفهوم می یابد، تاثیر این عوامل بر شکل گیری هویت در نزد این دو نویسنده و نوع روایت این دو، حقایق پنهان را بر ملا می سازد. از همین رو، جنبه های خود سرگذشت نامه ای این آثار نیز بررسی خواهد شد.