واحد بازیابی meg(منو اتیلن گلایکول) به منظور بازیافتmeg ایجاد شده است. منو اتیلن گلایکول((meg به منظور جلوگیری از تشکیل هیدرات ونیز جلوگیری از خوردگی به خطوط انتقال گاز از دریا به خشکی در محل سکو تزریق می گردد و در ورودی پالایشگاه از گاز جدا می شود0 پس از آن به واحد بازیابی megفرستاده می شود. این واحد به منظور جداسازی h2s از محلول گلایکول و تبدیل غلظت گلایکول از 30% به 70% وزنی طراحی گردیده است. واحد مذکور دارای مشکلات عملیاتی نظیر عدم کیفیت گلایکول تزریقی به گاز در نتیجه آلوده شدن گلایکول وحلالیت آن با گاز ترش، عدم جداسازی صحیح slug در ورودی واحد، گرفتگی packing’s در واحد، هدر رفت گلایکول همراه بخارات خروجی از نقاط مختلف نظیر برج احیاء ، ریبویلر برج تقطیر، تشکیل امولسیون گلایکول و میعانات گازی می باشد. پس از مطالعات اولیه بر روی رفتار برجهای احیاء در این واحد ، مشخص گردید یکی از اصلی ترین عواملی که سبب بروز مشکلات فوق گردیده است، برج های احیاء می باشند. این برجها از نوع برجهای پرشده بوده که علاوه بر راندمان جداسازی پایین در محصول خروجی، مشکلات سخت افزاری و تعمیراتی فراوانی ایجاد نموده است. دراین پایان نامه ابتدا مشکلات به وجود آمده توسط برجهای آکنده به استناد مدارک و مستندات آزمایشگاه پالایشگاه پنجم پارس جنوبی مورد بررسی قرار گرفته است و سپس باتوجه به شبیه سازی کامل فرآیند توسط نرم افزار aspen plus ،امکان تعویض برج تقطیر از آکنده به سینی دار ودر نهایت استفاده از سینی های سانتریفیوژ مورد بررسی گرفته است که درنتیجه محصول خروجی از واحد در حالت فعلی با شرایط شبیه سازی شده برج احیاء با سینی های سانتریفیوژ مقایسه شده است. نتایج این تحقیق نشان داده اند که استفاده از این نوع سینی ها با توجه به توزیع یکنواخت جریان روی سینی،تماس بهینه مایع و بخار در سینی وافزایش راندمان سینی وعدم رسوب گذاری در روی سینی ها به جهت نوع حرکت سیال،علاوه بر اینکه مشکلات مذکور را مرتفع می سازد، باعث کاهش هزینه های تعمیراتی و عملیاتی وبه تبع آن حل مشکلات زیست محیطی این واحد خواهد شد.لازم به ذکر است در این تحقیق علاوه بر بررسی برج احیاء، امکان تغییر در طراحی فلش درام ورودی واحد، به منظور جدا سازی بهتر slug و هیدرو کربن از محلول گلایکول مورد بررسی قرار گرفته است.