سید محمد جواد موسوی غروی از جمله مولفان شیعی معاصر است که دارای دیدگاه ها و آراء خاص در تحلیل و ارزیابی احادیث شیعه و بالتبع در برداشت های فقهی و اعتقادی و تفسیری بود. این دیدگاه و آراء خاص در کتاب مستقلی توسط وی بیان نگردیده است و الزاماً باید تمام کتب منتشر شده از وی مورد مطالعه و تحقیق قرار گیرد؛ زیرا تألیفات وی و کتبی که از وی برجا مانده، مناسب ترین وسیله برای انعکاس آراء و دیدگاه های وی می باشد. وی با پیروی از بزرگانی چون سید مرتضی و ابن ادریس، بر آن است که تنها علم می تواند مستند احکام و معارف شرع باشد؛ حال آن که خبر واحد، چون به خودی خود علم آور نیست و بیش از ظن افاده نمی کند، و از آنجا که ظن نمی تواند منبع استنباط احکام شرع و معارف دینی باشد، قابل استناد نیست مگر آن که نسبت به این اخبار از لحاظ محتوایی و صدوری وثاقت ایجاد شود، و این امر مستلزم آن است که این اخبار محفوف به قرائنی باشد که آن قرائن ایجاد علم و یقین نماید؛ هم چون موافقت با قرآن و سنت قطعی الصدور و اصول مسلمه. این پژوهش می کوشد تا با تکیه بر تألیفات و کتب وی، مبانی حدیثی و شیوه تعامل وی با روایات مخصوصاً اخبار آحاد را کشف نموده و به بررسی و تحلیل و نقد اجمالی اندیشه های حدیثی وی بپردازد. بدیهی است چنین دیدگاه هایی در عمل، آثار و پی آمدهایی خواهد داشت که با مشهور در تضاد و تخالف خواهد بود و دیدگاه ایشان نیز از این قاعده مستثنی نیست. در پژوهش حاضر پس از بیان کلیات و مفاهیم و معرفی اجمالی وی و آثار او، به بیان مفصل دیدگاه های حدیثی وی پرداخته شده است، و پس از آن آثار و پی آمدهای این دیدگاه بیان گردیده است. در پایان نیز نقاط ابهام اندیشه حدیثی وی مورد اشاره واقع گردیده است.