هدف این پژوهش مقایسه فعالیت الکتریکی و پردازش اطلاعات قشر مغز بین دوندگان استقامتی و افراد غیرفعال در حالت استراحت بود. به این منظور 10 نفر از ورزشکاران مرد رشته دو و میدانی استقامتی با میانگین سنی 1/05 ± 26/11 سال که حداقل به مدت پنج سال تمرینات حرفه ای این رشته را انجام داده و در مسابقات کشوری، برون مرزی و ملی شرکت کرده بودند با 10 مرد سالم غیرفعال با میانگین سنی 0/87 ± 25/ سال مقایسه شدند. قبل از ثبت eeg مغزی از آزمودنی ها، جهت رهایی آن ها از فشارها و استرس های روز قبل، به مدت 15 دقیقه به موسیقی امواج مغزی brain refresher گوش دادند. هنگام انتخاب نمونه پژوهش تلاش شد افراد از نظر مغزی و جمجمه ای در سلامت کامل باشند و دخانیات، مواد نیروزا و یا هرگونه دارویی استفاده نکنند. قبل از انجام eeg تست cwt توسط آزمودنی های پژوهش انجام شد. eeg مغزی از این افراد به مدت 8 دقیقه (4 دقیقه با چشمان بسته و در حالت هوشیاری و 4 دقیقه با چشمان باز) و هم چنین موج p300-erp توسط سیستم bm در دانشکده توان بخشی دانشگاه علوم پزشکی ایران ثبت شد. داده های تحقیق با استفاده از آزمون آماری t برای نمونه های مستقل مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند. نتایج تحقیق نشان داد که در کل کرتکس مغزی موج مغزی آلفا و بتا بین گروه غیرورزشکار و ورزشکار در سطح آلفای 0/05 از تفاوت معنی داری برخوردار است و فعالیت ورزشی استقامتی باعث افزایش این امواج در کرتکس مغزی ورزشکاران شده است. در مقایسه بین لوب های کرتکس مغزی نیز موج مغزی آلفا در ناحیه خلفی سر به طور خاص و در دیگر نواحی به طور عام و موج بتا در ناحیه قدامی سر بین دو گروه تفاوت قابل ملاحظه ای داشت که از تغییرات مثبت بر اثر تمرینات استقامتی حمایت می کند. هم چنین مولفه های موج p300-erp و تست cwt بین دو گروه دارای تفاوت معنی دار بودند و این یافته ها نشان می داد ورزش استقامتی باعث بهبود در روند پردازش اطلاعات مغزی ورزشکاران شده است. به طور کلی چنین می توان نتیجه گرفت که تمرین استقامتی مزمن موجب افزایش فعالیت الکتریکی مغز (امواج مغزی آلفا و بتا) و بهبود فرایندهای پردازش اطلاعات در قشر مغز و در نهایت بهبود هوشیار، تمرکز، خلاقیت، توانایی بصری و آرامش می شود.