سازند مبارک با سن کربنیفر پیشین در برش فیض آباد (واقع در غرب دامغان) شامل توالی هایی از سنگ های کربناته در یال جنوبی، البرز شرقی می باشد. این سازند با ناپیوستگی هم شیب بر روی رسوبات جیرود و در زیر سنگ های معادل پرمین به صورت ناپیوستگی فرسایشی واقع شده است. سازند مبارک در برش مورد مطالعه 228 متر ضخامت و با شیب تقریبی 45-20 درجه به صورت غیر هم شیب نسبت به شیب توپوگرافی قرار دارد. به علت همگنی نسبی سنگ های رسوبی این برش بر خلاف مقطع تیپ، قابل تفکیک به واحد های رسوبی نمی باشد. بر اساس مطالعات دیرینه شناسی، سن سازند مبارک، آشکوب تورنزین پیشین تا ویزئن می باشد . به منظور تعیین میکروفاسیس و تفسیر محیط رسوبی سازند مبارک در این منطقه تعداد 42 مقطع نازک مورد مطالعه میکرسکوپی قرار گرفت، نتایج حاصل منجر به تفکیک و شناسایی 5 گروه رخساره ای و 18 ریز رخساره در سازند مبارک شد که به ترتیب، رخساره جزر و مدی (دولومیت ریز بلور (اولیه)، دولومیت برشی شده)، رخساره لاگون (مادستون، وکستون، گرینستون، پکستون)، رخساره سد و حاشیه سد (پکستون، گرینستون، وکستون) و رخساره دریای باز : (اسپیکول مادستون، وکستون) می باشد. با توجه به شواهد رخساره ای، رسوبات سازند مبارک بر روی یک رمپ کربناته تک شیب (homoclinal ramp) تشکیل شده اند. تغییرات سطح آب دریا در برش فیض آباد تا حدودی منطبق بر منحنی تغییرات جهانی است. فرایند های اصلی دیاژنز در سازند مبارک شامل: سیمانی شدن، تراکم و انحلال فشاری، جانشینی، آشفتگی زیستی، میکرایتی شدن می باشد. رگه ها جزء فرآیندهای فرعی دیاژنز هستند.