هدف از پژوهش حاضر بررسی بررسی نقش میانجی گری توانمند سازی سازمانی بین عوامل استرس شغلی با میزان بهره وری سازمانی کارکنان شرکت سایپا داراب می باشد.جامعه مورد مطالعه شامل 120 نفر از کارکنان بودند.برای انتخاب نمونه گیری در این پژوهش از روش سرشماری استفاده گردید.جهت انجام پژوهش از پرسشنامه های توانمند سازی شغلی، استرس شغلی و بهره وری شغلی . استفاده شد. در این پژوهش علاوه بر آمار توصیفی از ضریب همبستگی پیرسون، تحلیل رگرسیون، تحلیل مسیر استفاده گردید. بر اساس نتایج بدست آمده بین استرس شغلی و توانمند سازی؛بهره وری و استرس، توانمندسازی و بهره وری رابطه معنی داری وجود دارد. همچنین مولفه های توانمند سازی قادرند استرس شغلی را بطور معنی داری پیش بینی نمایند.. مولفه های توانمند سازی قادرند بهره وری را بطور معنی داری پیش بینی نمایند . و مولفه فرهنگ بیشترین اثر (مستقیم) را روی بهره وری دارد و مولفه مشارکت کمترین اثر را روی بهره وری دارد. ابعاد استرس شغلی قادرند بهره وری را بطور معنی داری پیش بینی نمایند . مولفه حمایت مسئولین اثر (مستقیم) را روی بهره وری دارد و مولفه تغییرات کمترین اثر (مستقیم) را روی بهره وری دارد. استرس شغلی نقش واسطه ای معنی داری در رابطه بین توانمند سازی و بهره وری ایفا می کند.