این پژوهش، به بررسی ساختار «فیلم مستند مشارکتی» می پردازد.علی رغم اهمیت مستندهای مشارکتی، از لحاظ انواع کاربردهای متنوع تلویزیونی، بویژه در شبکه های مستند سراسر جهان، به نظر می رسد کمتر آثار قابل اعتنایی به این شیوه در تلویزیون کشور ما تولید می شود. این پژوهش با شیوه ی توصیفی اسنادی (کتابخانه ) و مشاهده ای (بازبینی) عمل می کند و در ابتدا به تعریف فیلم مستند مشارکتی و مرور تاریخچه ی آن می پردازد سپس پنج فیلم مطرح از ژان روش، مایکل مور و مورگان اسپورلاک معرفی می شود وحوزه های مشارکت و مهمترین ابزار این شیوه یعنی مصاحبه در این نمونه ها بررسی می شود و همچنین به بیان عناصر ساختاری خاص این شیوه در سه مرحله ی پیش تولید ، تولید و پس از تولید می پردازد.بر اساس یافته های این پژوهش ساخت یک فیلم مستند با این شیوه با مشارکت فعال فیلم ساز ، سوژه و مخاطب شکل می گیرد و در بخش پژوهش، کارگردانی و تدوین دارای تمایزات ساختاری می باشد که باید به آن توجه کرد.