این مطالعه در جهت یافتن کمک حلال مناسب برای بهبود بخشیدن حلالیت ترکیبات کم محلول به منظور بررسی اثرات سایتوتوکسیک آن ها می باشد. لزوماً این کمک حلال ها باید دارای اثرات سایتوتوکسیک کمی بر سلول¬ها باشند. از این رو 6 کمک حلال اتانول ، متانول، توئین20، توئین80، پروپیلن گلایکول وپلی اتیلن گلایکول 400 جهت بررسی اثرات سایتوتوکسیک بر رده های سلول سرطانی 7 ht-29 ,mcf-hepg-2 و نیز رده ی سلولی نرمال mdbk مورد بررسی قرار گرفتند.این کمک حلال ها با روش های مختلف رقت سازی شدند. دو کمک حلال توئین 20 و توئین 80 با dmso و باقی کمک حلال¬ها با محیط کشت حل و رقت سازی شدند. بررسی اثر سایتوتوکسیک کمک حلال ها برای هر یک از رقت ها با 3 بار تکرار روی 4 رده ی سلولی به روش mtt مورد آزمایش قرار گرفته و ic50 بدست آمده برای هر یک از کمک حلال ها در هر رده ی سلولی گزارش شده است. در بین کمک حلال ها توئین 20 و توئین 80 دارای کمترین ic50و بیشترین اثر سمیت سلولی برتمامی رده های سلولی بودند. پلی¬اتیلن گلایکول400، پروپیلن گلایکول، اتانول و متانول به ترتیب دارایic50 بالاتر و اثر سمیت سلولی کمتری بر رده های سلولی مورد آزمایش بودند.نتایج بدست آمده نشان می دهد که کمترین ic50 در میان کمک حلال ها مربوط به تویین 20 بر رده ی mdbk (µl/ml 0/1) و بیشترین ic50 مربوط به متانول بر رده¬ی سلولی hepg-2 (µl/ml 124/0) می باشد. جمع بندی نتایج حاکی از آن است که دو کمک حلال اتانول و متانول در رده های سلولی hepg-2، ht-29،mcf-7 و mdbk به ترتیب با ic50های (46/4و124)،(43/8 و 47/3)، (40/3 و 38/1) و (40/5 و 89/3) µl/ml در مقایسه با سایر کمک حلالهای مورد بررسی، سمیت کمتری داشته و دربررسی های سلولی قابل استفاده می باشند. پس از بررسی سمیت سلولی کمک حلال¬ها، بهبود حلالیت یک عصاره¬ی گیاهی غیر پلار نامحلول در محیط کشت rpmi با استفاده از کمک حلال¬های اتانول، متانول، پلی اتیلن گلایکول400 وپروپیلن گلایکول بررسی شد که این کمک حلال¬هاحلالیت عصاره¬ی گیاهی مورد نظر را بهبود بخشیدند.