چکیده عکاسی از بنا از ابتدای تاریخ عکاسی به دلیل امکان عکاسی شدن با توجه به امکانات فنی ابتدایی این رسانه مورد توجه بیشتر عکاسان بوده است. با این حال امروزه نمی توان عکاسی از بنا را معادل عکاسی معماری قلمداد کرد. حوزه ی عکاسی معماری ایران نیز از این روند کلی مستثنی نبوده است. در این پایان نامه سعی شده است که ابتدا تعریف روشن، با در نظر گرفتن گفتمان عکاسی امروزه، از عکاسی معماری ارائه شود و با توجه به این تعریف به بررسی تاریخ عکاسی معماری ایران پرداخته شود. در مورد بررسی عکاسان، کار افرادی مورد بررسی قرار گرفته است که تاکید بیشتر بر عکاسی از بنا داشته اند. می توان نتیجه گرفت که در رویکرد استنادی به عنوانی یکی از دو رویکرد مورد اشاره در تعریف ارائه شده، تاریخ عکاسی معماری ایران با لوییجی پشه آغاز شده و در مورد دیگر عکاسان نیز قابل پیگیری می باشد. اما با گذشت زمان و اهمیت پیدا کردن رویکرد دوم، یعنی بیان منطق معماری توسط عکاس، عکاسی ایران تا انقلاب تلاش و برخوردی جدی در مورد بیان رویکرد دوم این تعریف نداشته است. و در خاتمه دلایل نیاز استفاده از تعاریف امروزی برای بررسی تاریخ عکاسی برشمرده شده است.