وجود محلات قدیمی شهری دارای وحدت از نظر کالبدی ،فضایی و دارای استقلال نسبی عملکردی بوده که گروهی متجانس از مردم ، خانه های آنها و مراکز تأمین خدمات اولیه زندگی آن را در خود جای می داده و این گونه به نظر می رسد که محلات به عنوان سلول های حیات شهری نقش اساسی در زندگی آنها داشته اند . که خود این امر سبب حس نیاز به همکاری و مشارکت می شده که این امر و شیوه های وروش های مشارکت و یاریگری خود تحت تاثیر فرهنگ است بناراین توجه به شناختن آداب و سنن ،ارزش ها ،هنجار ها وعرف آن جامعه بسیار مهم به نظر می رسد . این پژوهش درمورد شیوه ها مشارکت اجتماعی سنتی (یاریگریها ) در دو محله شهر ری می باشد که با توجه به فضا های مو جود در این دو محله از جمله وجود حرم عبد العظیم حسنی( ع)، بازار و امام زاده طاهر و دیگر نها دهای سنتی موجود به توصیف شیو ه های یار یگری ها ی اجتماعی در این دو محله می پردازدکه با استفاده از روشهای مشاهده مشارکتی و مطالعه اسنادی و نشان می دهدکه همکاری و مشارکت اجتماعی به صورت ساده و عملی از قدیمی ترین زمان ها به شکل های گوناگون وجود داشته است و هم اکنون نیز ،علی رغم تحولاتی که در چند دههاخیر دراین محلات به وقوع پیوسته است جلوهایی از از آن دربین مردم در قالب وقف ،مساجد ،اصناف ،(بازار )صندوق های قرض الحسنه ،سازمان های مردم نهاد (سمن ها وجود دارد که بر اثر مداومت به صورت یک سنت نیکو و ارزش اجتماعی در آمده است و نشان می دهد که توجه به ویژگیهای مشارکتهای اجتماعی سنتی موجود وشیوهای آن در محله و درک و شناخت از آن تا چه حد می تواند برای سیاست گذاران و برنامه ریزان توسعه اجتماعی و فرهنگی مفید و تأثیر گذا باشد. واژگان کلیدی : مشارکت اجتماعی ، یاریگری ها،محله ، سرمایه اجتماعی ،هویت اجتماعی و فرهنگی