به دلیل پیچیدگی های بسیار در سازوکار وقوع زمین لرزه ها و ناهمگنی شدید در لایه های مختلف زمین که امواج زلزله از آن عبور می کنند و بسیاری موارد مبهم دیگر امکان پیش بینی دقیق زمان، محل و بزرگی زمین لرزه های آینده و در حال حاضر، درآینده نزدیک وجود ندارد؛ اما تجربه و یافته های علمی نشان می دهد که بر اساس اطلاعات قابل دسترس و استفاده از روش های آماری و احتمالی می توان ایمن بودن سازه ها در مقابل زمین لرزه ها را تا حد مطلوب برآورد نمود. روش های تحلیل خطر لرزه ای روش هایی هستند که با استفاده از آن ها می توان تا حدودی رفتار لرزه ای یک منطقه خاص را پیش بینی کرد. این روش ها با استفاده از پیشینه لرزه خیزی یک منطقه و استفاده از اطلاعات لرزه ای تاریخی و دستگاهی و بررسی های سایزموتکتونیک احتمال وقوع زلزله های با بزرگی مختلف را در منطقه مورد مطالعه بررسی می کند. هدف نهایی و مورد نظر در این تحقیق، تحلیل خطر پذیری زمین لرزه با روش تعیینی به منظور ارائه پارامترهای حرکت زمین در سطوح مختلف لرزه ای در طراحی می باشد، به طوری که با کاربرد این پارامترها در طراحی به سازه هایی که در جای جای استان بوشهر بنا خواهند شد، پایداری آن ها طی زمین لرزه های آتی محتمل تر شود. در این تحقیق ابتدا درباره تاریخ، موقعیت جغرافیایی، زمین شناسی، تکتونیک، لرزه خیزی تاریخی و دستگاهی، زمین لرزه ساخت، گسل های موجود درون و شعاع 200 کیلومتری استان بوشهر و توان لرزه ای آن ها و سازوکار زلزله های منطقه مطالبی بیان شده و سپس در مورد ویژگی های لرزه خیزی و برآورد پارامترهای زلزله بحث شده است. در این پروژه تحلیل خطر زلزله با استفاده از روش تعیینی صورت گرفته و پارامترهای جنبش نیرومند زمین شامل حداکثر شتاب زمین (pga)، حداکثر سرعت زمین (pgv)، حداکثر جابه‏جایی زمین (pgd)، طیف شتاب (sa)، شتاب حداکثر موثر (epa) و شتاب آریاس (ai) ارائه شده است. علاوه بر این طیف خطر یکنواخت برای شهرهای این استان نیز تهیه شده است.