پژوهش حاضر به منظور بررسی اثر بخشی درمان گروهی ذهن آگاهی-مبتنی بر کاهش استرس- بر بهبود الگوهای مقابله با استرس در زنان مبتلا به ms شهر تهران صورت گرفته است. این پژوهش شامل دو فرضی? اصلی و شش فرضی? فرعی است. فرضیه های اصلی بیانگر اثر بخشی رویکرد فوق، در بهبود سبک های مقابله ای و حفظ این بهبود در دور? پیگیری است و فرضیه های فرعی، بیانگر اثر بخشی رویکرد فوق در کاهش سبک های مقابله ای اجتناب مدار و هیجانی و حفظ آن در دور? پیگیری و افزایش سبک مقابله ای حل مسئله و حفظ آن در دور? پیگیری است. پژوهش حاضر یک پژوهش کاربردی، برای بهبود شرایط بیماران مبتلا به ms است که در آن افراد نمونه با توجه به طرح به کار رفته( طرح پیش آزمون پس آزمون با گروه کنترل) که از نوع طرح های نیمه آزمایشی است، در دو گروه کنترل و آزمایش به صورت تصادفی جایگزین شده اند. نمون? مورد مطالعه 18 نفر از بیماران زن مبتلا به ms ، عضو انجمن ms شهر تهران بودند. تعداد افراد در گروه آزمایش 9 نفر و در گروه کنترل نیز 9 نفر بودند. از نظر تحصیلات، حداقل دیپلم و حداکثر لیسانس داشتند، از نظر مرحل? بیماری همگی در مرحل? rr قرار داشتند . حداقل یکسال از تشخیص بیماریشان گذشته بود. بعلاوه از نظر سبک های مقابله با استرس در پیش آزمون تفاوت معناداری بین دو گروه آزمایش و کنترل مشاهده نشد. ابزار بکار گرفته در این پژوهش آزمون مقابله با شرایط پر استرس (ciss) اندلر و پارکربود. به گروه آزمایش به مدت 8 جلسه به صورت جلسات هفتگی 2:30 دقیقه درمان گروهی به شیو? ذهن آگاهی مبتنی بر کاهش استرس با ساتفاده از شیوه های تنفس دیافراگمی، مراقبه، تمرینات تای چی، معاین? بدن و هوشیاری لحظه به لحظه داده شد. نتایج بدست آمده با استفاده از آزمون آماری کوواریانس بررسی شد. یافته های تحقیق نشان می دهد که آزمون معنا داری تفاضل های دو گروه (اثر) در سطح معناداری (01/0= ?) با اطمینان 99/0 تایید می گردد و همچنین آزمون معناداری تفاضل میانگین های دو گروه (ماندگاری) در سطح معناداری (01/0= ?) با اطمینان 99/0 تایید می گردد. بنابراین دو فرضیه اصلی وفرضیه های فرعی تحقیق مورد تایید قرار می گیرند.