مقدمه و هدف: بررسی اثر یک دوره تمرین ورزشی هوازی با دو حجم متفاوت بر برخی فاکتور های خطر بیمار-ی قلبی عروقی در دختران کم توان ذهنی می باشد. روش ها: 24 دختر کم توان ذهنی (سن 65/6 ± 03/28 سال، ضریب هوشی 70-45) داوطلبانه انتخاب و به-صورت تصادفی در سه گروه قرار گرفتند: الف- تمرین هوازی با حجم تمرینی 3 بار در هفته به مدت 45 دقیقه ب- تمرین هوازی با حجم تمرینی 4 بار در هفته به مدت 40 دقیقه و ج- کنترل. گروه های تجربی تمرینات هوازی را به مدت 8 هفته با شدت 75-65% ضربان قلب ذخیره انجام دادند. قبل و بعد از مداخله تمرینی نمونه-های خونی از آزمودنی ها در حالت ناشتایی گرفته شد. تحلیل داده ها با استفاده از آزمون آنالیز واریانس یکطرفه در سطح 05/0 ? ? صورت گرفت. یافته ها: نتایج نشان داد بین سه گروه در شاخص های نیمرخ های لیپیدی، ضربان قلب و فشارخون استراحت و برخی از متغیرهای ترکیب بدن (bmi و wc ) تفاوت معنی داری وجود ندارد. همچنین مشخص شد انجام تمرینات هوازی با هر دو حجم تمرینی موجب افزایش معنی دار آزمون 300 یارد و vo2peak می شود. در رابطه با شاخص whr، حجم تمرینی 3 بار در هفته و در مورد شاخص استقامت قلبی عروقی، حجم تمرینی 4 بار در هفته تاثیر بیشتری در مقایسه با حجم تمرینی دیگر دارد. نتیجه گیری: در مجموع می توان گفت دختران کم توان ذهنی برای بهبود استقامت قلبی عروقی می توانند از حجم تمرینی 4 بار در هفته به مدت 40 دقیقه استفاده کنند و برای کاهش whr از حجم تمرینی 3 بار در هفته به مدت 45 دقیقه بهره ببرند. در مورد شاخص های وزن و vo2peak می توان از هر دو حجم تمرینی استفاده کرد