در این پروژه، در ابتدا لیگاند و کمپلکس ?- دی ایمینی نیکل (??) ساخته شده و سپس به عنوان کاتالیست کئوردیناسیونی ?- دی ایمینی در فرایند پلیمریزاسیون متیل متاکریلات بکار برده شد. ساختار و فرمول مولکولی بسته لیگاند با استفاده از آزمون chn شناسایی و مورد تأیید قرار گرفت. پس از تهیه کاتالیست، پلیمریزاسیون متیل متاکریلات در چهار حلال کلره (کلروبنزن، دی کلرومتان، کلروفرم و تتراکلریدکربن) و تولوئن در شرایط عملیاتی یکسان انجام گرفت. از میان حلال های مذکور، دو حلال کلروفرم (کاملا قطبی) و تولوئن (جزئی قطبی) انتخاب شدند تا اثر قطبیت محیط بر پلیمریزاسیون با تغییر میزان حلال ها مشخص شود. با استفاده از نرم افزار minitab ، 15 آزمون با شرایط عملیاتی متفاوت طراحی شد. پارامترهای متغیر مورد بررسی در این مرحله دما، نسبت مولی کمک کاتالیست به کاتالیست ( al/ni ) و غلظت حلال می باشند. نتایج حاصل از آزمون های طراحی شده با استفاده از روش سطح پاسخ تجزیه و تحلیل شد. از طریق آزمون ftir سنتز پلی متیل متاکریلات اثبات شد. دمای انتقال شیشه ای پلیمرهای سنتز شده به کمک آزمون dsc اندازه گیری شد. با استفاده از آزمون hnmr تاکتیسیته پلیمرهای سنتزی تعیین شد. همچنین اثر قطبیت حلال بر تاکتیسیته پلیمرها مورد بررسی قرار گرفت. در نهایت به کمک آزمون gpc جرم مولکولی و شاخص پراکندگی محاسبه شده و اثر دما و نسبت مولی al/ni بر جرم مولکولی مورد بررسی قرار گرفت.