امروزه با توجه به افزایش روزافزون سفرهای بین شهری ، بیش از گذشته نیاز به طراحی و ساخت مجتمع های خدماتی - اقامتی بین راهی احساس می شود . این طرح ها باید به گونه ای طراحی شود تا بتواند نیازهای مخاطبین خود را به طور مناسب و با کیفیتی مطلوب پاسخ دهد . علاوه بر پاسخ نیاز های مسافران ، این مجموعه ها می توانند تبدیل به مراکزی شوند که پاسخگوی نیاز های تفریحی و رفاهی ساکنان نزدیک به این مراکز نیز باشند . طرح مورد نظر در این پژوهش با توجه به نزدیکی به شهرستان اردکان در87 جهت ارائه خدمات به این دو گروه یعنی مسافران و ساکنان نزدیک به این مرکز طراحی شده است. در طراحی این پروژه در نظر گرفتن اصول طراحی بومی ، طراحی پایدار و استفاده ار فناوری روز معماری مبنای کار قرار گرفته است .همچنین با استفاده از امکانات حاصل در حوزه فناوری نانو (مصالح نانو) ، سعی بر این بوده است تا طرح در عین سازگاری با محیط اطراف خود ، از بداعت و نوآوری خاص خود نیز برخوردار باشد .ایجاد فضاهای داخلی همراه با محیطی که یادآور مفهوم پردیس در ناحیه خشک و بیابانی بستر طرح باشد از اهداف مهم این طرح است . استفاده از عناصر معماری بومی این منطقه از دیگر راهکار های مورد استفاده در این طرح برای رسیدن به هدف مذکور بوده است