به کارگیری سیستم های سلولی راهی مناسب جهت استفاده بهتر از طیف است. هر سلول باید از تمام طیف فرکانسی در دسترس استفاده کند. این موضوع باعث ایجاد تداخل بین سلولی می شود که مهم ترین عامل کاهش کارایی این سیستم هاست. در این پایان نامه ما یک سیستم سلولی mimo-relay-ofdma شامل سه سلول تداخل کننده را در حالت down-link در نظر گرفته ایم. رله ها ثابت بوده و از تکنیک df برای تقویت سیگنال کاربران لبه سلولی استفاده می کنند، از تکنیک mimo برای مالتی پلکسینگ فضایی بهره گرفته ایم و در نهایت تکنیک ofdma را برای حذف تداخل درون سلولی استفاده کرده ایم. هدفمان کنترل تداخل بین سلولی با استفاده از تخصیص مشارکتی توان و زیرحامل-هاست به گونه ای که با قید توان کل ثابت هر سلول، گذردهی مجموع سه سلول حداکثر شود. مسئله بهینه سازی نا محدب و ترکیباتی است. برای حل آن پس از رفع مشکل ترکیباتی بودن آن از روش دوگان لاگرانژ و الگوریتم های تکرار استفاده می کنیم. الگوریتم زیربهینه دیگری با فرض تخصیص توان یکنواخت ارائه شده است. سه الگوریتم دیگر با استفاده از block diagonalization ارائه شده است، یک الگوریتم بهینه و دو الگوریتم زیربهینه. از مجموع پنج الگوریتم ارائه شده فقط در آخرین الگوریتم تخصیص زیرحامل به صورت توزیع شده است و مابقی به صورت متمرکز زیرحامل را تخصیص می دهند. در پایان نتایج شبیه سازی میزان کارایی هر الگوریتم را در شرایط مختلف نشان می دهد.