نام پژوهشگر: علی عباس نیکوند

ارتباط بین عفونتهای باکتریایی دستگاه ادراری و ضایعات هیستوپاتولوژیک کلیه و مثانه ی گاومیش رودخانه ای
پایان نامه وزارت علوم، تحقیقات و فناوری - دانشگاه شهید چمران اهواز - دانشکده دامپزشکی 1392
  علی عباس نیکوند   علیرضا قدردان مشهدی

باکتری های کورینه باکتریوم رناله، اشرشیا کولای، پروتئوس و سودوموناس آئروژینوزا از جمله علل شناخته شده عفونت ادراری در گاو می باشند. این باکتری ها نه تنها از مجاری ادراری دام های بیمار، بلکه از دام های به-ظاهر سالم نیز جدا شده اند، این امرنقش عوامل مستعد کننده را که می توانند با توقف و یا کند شدن جریان خروج ادرار زمینه را برای ایجاد عفونت و تغییرات پاتولوژی فراهم آورند، روشن می سازد. در این مطالعه که به منظور بررسی ارتباط بین باکتریولوژی ادرار و هیستوپاتولوژی کلیه و مثانه گاومیش رودخانه ای صورت گرفت، 353 راس گاومیش (143 راس ماده و 210 راس نر) در کشتارگاه اهواز مورد مطالعه قرار گرفتند. بعد از کشتار، نمونه های خون، ادرار، کل مثانه و نمونه هایی از هر دو کلیه، جمع آوری شده و تحت بررسی های تکمیلی (سرولوژی، هیستوپاتولوژی، باکتریولوژی و pcr) قرار گرفتند. نتایج کشت ادرار نشان داد که ادرار 19 راس (38/5%) به باکتری آلوده بوده است و باکتری های جدا شده عبارت بودند از اشرشیاکولای (21%)، استافیلوکوک (6/31%) ، استرپتوکوک (8/15%) ، پروتئوس میرابیلیس (8/15%)، کلبسیلا (3/5%)، یرسینیا اینتروکولیتکا(3/5%) و اکتینومایسس ویسکوسوس همراه با پاستورلا آئروژنز (3/5%). در بررسی های هیستوپاتولوژی مثانه تعداد 1/50 % موارد دارای ضایعه پاتولوژی بود. ضایعه های تشخیص داده شده شامل: التهاب مزمن مثانه (4/14%) و التهاب لنفوپرولیفراتیو مثانه (4/35%) بودند. در بررسی هیستوپاتولوژی کلیه، تعداد 3/36% موارد دارای ضایعه تشخیص داده شدند. فراوان ترین ضایعه نفریت بینابینی (2/27) بود. همچنین در هیستوپاتولوژی 5 راس (4/1%) از گاومیش های تحت بررسی، پیلونفریت مورد شناسایی قرار گرفت. نتایج آزمایش سرمی mat نیز نشان داد که 3/43% دام ها حداقل به یک سروتیپ (هارجو، پومونا، استرالیس، تاراسووی، گریپوتیفوزا، ایکتروهموراژیه، بالوم و کنیکولا) از باکتری لپتوسپیرا آلوده بودند. نتایج آزمایش pcr مشخص ساخت که 2/12% (2/8% در pcr بافت کلیه و 8/4% در pcr ادرار) از گاومیش ها دارای آنتی ژن لپتوسپیرا اینتروگانس در کلیه و یا ادرار بودند. اگرچه باکتری های جدا شده از کشت ادرار بیماریزا می باشند ولی ارتباط معنی داری بین پیلونفریت و التهاب مزمن مثانه با آلودگی باکتریایی ادرار مشاهده نشد. همچنین ارتباط آماری معنی داری بین موارد مثبت mat و نفریت بینابینی، موارد مثبت pcr و نفریت بینابینی و نیز موارد مثبت mat با pcr را تشخیص داده شد (05/0p>).