طراحی بر مبنای عملکرد یکی از روش های نسبتاً جدید در طراحی لرزه ای سازه ها می باشد که به عنوان جایگزینی برای روش های متداول طراحی که بر مبنای نیرو می باشند، مطرح گردیده است. یکی از روش های طراحی بهینه بر مبنای عملکرد که در سال های اخیر جهت طراحی بهینه ی سازه ها معرفی شده است، بهینه سازی بر اساس تئوری تغییر شکل یکنواخت می باشد. اگرچه این روش به عنوان یک تکنیک در بهینه سازی سازه ها معرفی شده است، اما تاکنون نتایج حاصل از آن با سایر روش های بهینه یابی مقایسه نگردیده است. از سوی دیگر نقاط قوت و به خصوص ضعف این روش در طراحی بهینه ی سازه ها مسئله ای است که تاکنون به صورت کامل به آن پرداخته نشده است. در این تحقیق الگوریتم فعلی بهینه سازی با استفاده از تئوری تغییر شکل یکنواخت مورد ارزیابی قرار گرفته و تلاش شده است با شناسایی کاستی های الگوریتم و اصلاح آن ها، الگوریتم جدیدی جهت طراحی بهینه بر مبنای عملکرد سازه ها ارائه گردد. به جهت نشان دادن کارایی الگوریتم پیشنهادی نتایج حاصل از طراحی بهینه ی دو سازه ی قاب خمشی فولادی به عنوان مبنا با سه مورد از شناخته شده ترین روش های فرا ابتکاری شامل الگوریتم ژنتیک، بهینه سازی کلونی مورچه و بهینه سازی ازدحام ذرات مقایسه شده است. نشان داده شده است که الگوریتم پیشنهادی در تعداد تکرار به مراتب کمتری نسبت به روش های فرا ابتکاری به جواب های بهینه همگرا می گردد.