اکثر سازه های ساخته شده دارای قسمتی با تماس مستقیم با زمین هستند. زمانی که نیروهای خارجی، مانند زلزله، به این سیستم اعمال می شوند، تغیر مکان اعضای سازه و جابجایی زمین مرتبط به هم عمل می کنند. فرایندی که در آن رفتار خاک و پی مرتبط با آن، بر سازه اثر می گذارد و همچنین رفتار سازه بر واکنش خاک موثر است به عنوان اندر کنش خاک - پی - سازه بیان می شود. روش های طراحی موجود عموما تاثیر اندر کنش خاک - پی - سازه را نادیده می گیرند. نادیده گرفتن این اثر برای ساختمان های سبک به همراه خاک سفت منطقی به نظر می رسد ولی این تاثیر در ساختمان های سنگین و موجود بر روی خاک نرم باید مورد توجه قرار گیرد. خرابی های گزارش شده در زلزله های اخیر مانند زلزله کوبه (kobe) این موضوع را بیان می کند که رفتار لرزه ای سازه ها نه تنها به خود سازه وابسته است بلکه پی و خاک زیر آن نیز بر این رفتار تاثیر می گذارد. در این تحقیق میزان تاثیر پذیری دوره تناوب و میرایی از اندرکنش خاک - پی - سازه مورد بررسی قرار گرفته است. برای مدل سازی سازه از دو تیپ ساختمان دارای سیستم قاب خمشی و سیستم دوگانه قاب خمشی به همراه دیوار برشی استفاده می گردد، که هر تیپ شامل سه نوع ساختمان سه طبقه، شش طبقه، ده طبقه است و در هر ساختمان 4 حالت گیرداری به صورت: پای صلب، پی گسترده، پی نواری و پی منفرد درنظر گرفته شده است، همچنین سازه ها بر روی خاکی با ضریب واکنش بسترهای متفاوت بنا گردیده. در نهایت 60 حالت ساختمان مورد تحلیل قرار گرفته است. محیط نیمه بینهایت خاک با استفاده از فنر ها و میراگر های افقی، عمودی و چرخشی به صورت یک مدل 3 بعدی در نظر گرفته شده است. سپس با استفاده از خروجی های تحلیل، مقادیر دوره تناوب و نسبت انرژی میرا شده با هم مقایسه می شوند. نتایج حاصل بیانگر این واقعیت است که اندر کنش خاک - پی - سازه باعث افزایش دوره تناوب و همچنین میرایی سازه می شود و این افزایش با توجه به نوع پی، مقادیر متفاوتی را دارا می باشد، به این صورت که همواره بیشترین مقادیر چه در مورد دوره تناوب و چه در مورد درصد انرژی میرا شده مربوط به حالت پی منفرد می باشد.