چکیده مخابرات مشارکتی با ایجاد دایورسیتی فضایی که همان ارسال یک سیگنال مشخص توسط پایانه های توزیع شده در فضا است، می تواند بهبود چشمگیری در عملکرد سیستم های بی سیم ایجاد نماید. هدف این پایان نامه بررسی تاثیر مشارکت و به صورت خاص انتخاب رله فرصت طلبانه بر عملکرد یک شبکه بی سیم با رله های توزیع شده تصادفی می باشد. در این پایان نامه عملکرد رله کردن دوپرشه در یک شبکه رله کدگشایی و ارسال مورد بررسی قرار گرفته و گره های رله میانی مطابق با فرآیند نقطه ای پوآسون همگن با تراکم ثابت توزیع شده است. با در نظرگرفتن یک ناحیه انتخاب رله قطاع بندی، بهترین رله از میان گره‎ های رله ای که در آن قرار گرفته، انتخاب شده است. ارائه این ایده باعث شد حدود 5 بهره در عملکرد قطع سیستم نسبت به حالتی که فقط یک رله در قطاع قرار گرفته و آن رله ارسال مجدد را داشته باشد، بهبود حاصل آید. به طور خاص، رابطه احتمال قطع سیستم به فرم بسته با گیرنده ترکیب بیشترین نسبت در مقصد بر اساس تئوری فرآیند نقطه ای نتیجه گرفته شده است. همانطور که انتظار داشتیم نتایج نشان می دهند که در شبکه های تصادفی فضایی با سیستم مشارکتی ارائه شده ترکیب گیرنده بیشترین نسبت حدود 2 تا 3 بهره بیشتر در عملکرد قطع نسبت به گیرنده ترکیب انتخابی داشته است. همچنین نتایج ارائه شده در پایان نامه با شبیه سازی های مونت کارلو تایید شده است. کلید واژه: احتمال قطع، فرآیند پوآسون، پروتکل کدگشایی و ارسال، ترکیب بیشترین نسبت، رله کردن فرصت طلبانه.