هر شهر دارای هویت تجسمی خاص بوده که در گذر تاریخی آن آثار هنری مختلف از جمله مجسمه کاربرد های فرهنگی و زیبا شناسی مختلفی به همراه داشته است . حضور مجسمه و ساختار بدیع در فضا های مختلف شهری میتواند در بالا بردن سواد بصری شهروندان به لحاظ محتوا و ایجاد ارتباط عمومی موثر واقع شود . پژوهش حاضر به بررسی فرهنگ مجسمه های شهری و به تحلیل مردم شناختی مجسمه های شهری در منطقه11 شهر تهران می پردازد.روش این پژوهش روش مردم شناسی ژرفانگر بوده و در تحلیل اطلاعات از نظریات مکتب های کارکردگرایی استفاده شده است. پژوهش ابتدا به ارائه ی مطالعات نظری و اطلاعاتی راجع به مجسمه های معاصر ایران پرداخته و سپس نتایجی که در زمین تحقیق و با مطالعه ی تجربی واقعیت های اجتماعی و مصاحبه با عابرین وساکنین منطقه 11 به دست آمده را مورد بررسی قرار داده است. با بررسی کردن پاسخ های به دست آمده از جامعه ی پژوهش و دسته بندی مجسمه ها بر اساس کارکرد به نتایج قابل توجهی در خصوص دیدگاه افراد جامعه نسبت به هنر مجسمه های شهری و مجسمه معاصر ایران می رسیم.نتایج نشان می دهند که مخاطب مجسمه های شهری شاید دانش و تخصص هنری نداشته باشند اما برایشان اهمیت زیادی دارد که اثری که در شهر ارائه می شود از کیفیت اجرایی و هنری و همچنین موضوع خوبی برخوردار باشد و هر کجا که این نکات رعایت نشده بودند مخاطب اثر را مورد انتقاد قرار می دادند.