موضوع پایان نامه ی حاضر« فرهنگ مضامین اشعار صائب تبریزی » است. صائب بهترین شاعر سبک هندی است. سبک هندی به سبک شعری رایج در قرن دهم تا نیمه ی قرن دوازدهم هجری گفته می شود. از مختصات بارز این سبک، نازک اندیشی و مضمون پردازی با استفاده از عناصر صور خیال است. شاعر این سبک تنها راه گریز از تکرار و ابتذال و به نوعی بیرون آمدن از زیر تجربه های عظیم شعری پیش از خود را در شیوه های بیانی متفاوت با خلق مضامین نو و بدیع می داند. صائب تبریزی، استاد مضمون سازی در شعر فارسی است. وی با دیدن هر چیزی، نکته ای تازه کشف کرده و در هر موضوعی باریک شده و مضمونی لطیف آفریده است. کمتر غزلی از او می توان یافت که حداقل یک یا دو مضمون زیبا و نو در آن به چشم نخورد. صائب شاعری بی بدیل است که از یک موضوع صدها مضمون متفاوت آفریده است. در این رساله، مجموعه مضامین شعری صائب از حرف « د » تا « ض » به صورت فرهنگ برای دسترسی آسان تر گرد آمده است.