هدف پایان¬نامه¬ی حاضر تبیین و تحلیل چگونگی شخصیت زنان و مردان، در داستان¬های نویسنده¬ی معاصر، فریبا وفی، است. در این پژوهش، شخصیت¬های اصلی و فرعی با شیوه¬ی توصیفی- تحلیلی، در سه رمان برگزیده¬ی وفی با نام¬های "پرنده من"، ترلان" و "رویای تبت"، بررسی می-شود. رویکردهای روان¬شناختی و جامعه¬شناختی نیز در این نقد و بررسی به¬کار می¬رود. در آثار مورد نظر، تعداد تیپ¬های فرعی و ایستا بیش از شخصیت¬های اصلی و پویاست. شخصیت¬های مشابه و تکراری متعددی نیز وجود دارد و عمدتاً چندوجهی و با لایه¬های درونی و بیرونی هستند. در پرورش آن¬ها، عناصر روانشناختی مانند من ناهشیار فردی، سایه و نقاب به¬کار رفته است. فضای کلی داستان¬ها از زندگی اقشار متوسط جامعه و طرح مشکلات و شکست¬های زنان، اعم از سنتی و مدرن یا پیر و جوان، تشکیل می¬شود. مردان و زنان داستان¬ها در تقابل و تضاد با یکدیگر قرار دارند و شخصیت¬ زنان، عمدتاً، مثبت¬تر از مردان جلوه می¬کند. دیگر عناصر داستانی از جمله توصیف، لحن، گفتگو و عمل نیز در خدمت شخصیت¬پردازی هستند و عمدتاً با ویژگی¬های ظاهری و روحی شخصیت¬ها تناسب دارند.