چکیده دیابت نوع 1 نوعی بیماری متابولیکی مزمن است که در اثر نقص در سلول های بتا ایجاد می شود یکی از روشهایی که می تواند در درمان این بیماری موثر باشد انتقال سلول های بتای فرد سالم به شخص دیابتی است ولی کمبود دهنده ی مناسب کاربرد این روش را کاهش می دهد. pdx1یک فاکتور رونویسی است که در تکوین پانکراس و تنظیم بیان ژن انسولین نقش مهمی دارد. در این مطالعه وکتور لنتی ویروسی غیر الحاقی حاوی ژن pdx1در سلول های t293 ساخته شده و جهت انتقال ژن pdx1 به سلول های مزانشیمی انسانی استفاده گردید.سپس بیان ژن pdx1در سطح پروتئین وmrna توسط real time pcr و ایمونوفلورسانس در سلول های مزانشیمی انسانی نشان داده شد. سلول های مزانشیمی +pdx1 توسط محیط کشت تمایزی تیمار گردیدند که تغییرات مرفولوژیک سلول ها به سمت تشکیل جزایر لانگرهانس مشهود بود و ترشح انسولین در این سلول ها توسط تست ecl ثبت گردید. همینطور بیان مارکرهای ngn3 و somatostatin توسط real time pcrدر مقایسه با سلولهای مزانشیمی عادی بررسی شده و افزایش بیان آنها ثبت گردید. در قسمت دیگری از این تحقیق بیان ژن pdx1در انتقال ژن با وکتور لنتی ویروسی الحاقی و غیر الحاقی در سطحmrna بررسی شد که نتایج نشان دهنده این بودند که بیان ژن در روش الحاقی طولانی تر و پایدارتر است. بنابراین نتایج به دست آمده نشان می دهند که سلول های بنیادی مزانشیمی می توانند به عنوان یک منبع قابل دسترس در درمان دیابت نوع 1 موثر واقع شوند.