در این پژوهش، ضمن ساخت غشای بسترآمیخته peba- نانوسیلیکا برای جداسازی co2 از ch4، شبکه های عصبی مصنوعی برای شبیه سازی فرآیند غشایی به کار گرفته شده است. روش کار آزمایشگاهی، تشکیل نانوذره های سیلیکا در محلول پلیمری peba توسط دو آغازگر تترا اتوکسی سیلان و آمینوپروپیل تری اتوکسی سیلان در شرایط ساخت مختلف براساس طراحی روش تاگوچی می باشد. متغیرهای ورودی مورد بررسی برای ساخت غشاها، پارامترهایی مانند غلظت پلیمر، درصد آغازگر، ترکیب نسبی دو آغازگر و همچنین دمای انجام واکنش برای تشکیل نانوذره هستند که تاثیر آن ها بر روی میزان تراوش پذیری co2 و میزان گزینش پذیری co2/ch4 مورد بررسی قرار گرفته است. غشاهای ساخته شده توسط آنالیز ft-ir مورد مطالعه قرار گرفت و مشخص شد که واکنش سل-ژل برای تشکیل ذرات سیلیکا به درستی انجام گرفته است. پس از انجام آزمون های گاز، بهینه سازی تاگوچی انجام گرفت و پس از معرفی پارامترهای بهینه، نمونه بهینه مورد ساخت و ارزیابی قرار گرفت و نتایج تاگوچی را تایید کرد. سپس شبیه سازی شبکه عصبی برای تراوش پذیری co2 و گزینش پذیری co2/ch4 انجام گرفت و دو شبکه پرسپترون چندلایه به ترتیب با آرایش های (4:5:7:1) و (4:5:5:1) با استفاده از روش سعی و خطا به گونه ای تعیین شدند که کمترین خطا و بیشترین مطابقت را با داده های آزمایشگاهی داشته باشند.