أشواک السلام از جمله نمایش نامه هایی است که توفیق الحکیم آن را با دیدگاهی انتقادی آن را به قلم کشیده است.آن چیز که در این نمایش نامه مورد توجه است سیر و تلاقی عاطفه سیاست است. به طور کلی نمایش نامه "أشواک السلام" یک داستان کلی و دو قصه را در کالبد خود به همراه می کشد.داستان کلی این نمایش نامه در رابطه با حوادثی است که بر خرده قهرمانان این نمایش نامه یعنی شخصیت خواستگار می باشد پردازد.به عبارت دیگر صلح خواهی و عشق ورزی ایده اساسی این نمایش نامه است و آن سوی این ایده، تعارض و بدبینی و عناد دشمن این ایده معرفی می گردد.از تحلیل و واکاوی این نمایش نامه در بعد ساختاری نتیجه می گیریم که این نمایش نامه کاملا بر اساس مدل فرایتاگ و اصول پنج گانه آن یعنی نقطه شروع، حرکت به سمت اوج، اوج یا قله، فرود و خاتمه هماهنگی داشته و بر اساس نظریات این منتقد ادبی می توان به تحلیل عناصر ساختاری این نمایش نامه پرداخت.مهمترین ویژگی ساختاری این نمایش نامه این است که چهارچوب محور است.یعنی کمتر از سیر منطقی و اصولی نمایش نامه های کلاسیک فراتر می رود.لذا عناصر و محتوای آن تا اندازه زیادی قابل پیش بینی و گمانه زنی می باشد.از بعد محتوایی می توان گفت نمایش نامه أشواک السلام برشی از بخش های زندگی اجتماعی است که نویسنده به صورت کاملا واقعی و ملموس با آن دست و پنجه نرم می کند.