فلزات سنگین یکی از رایج ‏ترین و در برخی موارد خطرناک‏ترین آلاینده ‏ها هستند که به مرور زمان با سختگیرانه شدن استاندارد‏های خروجی این مواد, یافتن روش‏های موثرتر حذف آن‏ها همواره یک چالش بوده است. روش‏های نوین به خصوص در زمینه ‏ی جذب, در بسیاری از موارد نتایج امیدوار کننده ‏ای حاصل کرده است. جاذب‏های پلیمری یکی از انواع جاذب‏ها می‏باشند که جهت حذف این آلودگی ‏ها مورد توجه قرار گرفته ‏اند. لذا در این پروژه ابتدا پلی ‏آمیک اسید بر پایه ‏ی بنزوفنون تتراکربوکسیلیک ‏اسید دی ‏انیدرید سنتز شده و توانایی آن در جذب سرب و کادمیوم بررسی شد, سپس برای بهبود خاصیت جذب, نانوکامپوزیت آن با زئولیت a تهیه شده و توانایی آن جهت حذف این فلزات مورد مطالعه قرار گرفت. اثر پارامترهای مختلف همچون دما، ph, زمان, غلظت اولیه¬ی محلول و مقدار جاذب بر فرآیند جذب بررسی شده و در هر مورد مقدار بهینه تعیین گردید. سنتز جاذب‏ها با استفاده از روش‏های ft-ir و nmr دنبال شده و میزان جذب فلزات سنگین pb2+ و cd2+ با استفاده از روش جذب اتمی اندازه¬گیری گردید. بیشینه ‏ی ظرفیت جذب در شرایط بهینه برای پلی ‏آمیک اسید و نانوکامپوزیت آن برای سرب به ترتیب برابر 95 و mg/g 116 و برای کادمیوم 37 و mg/g 51 به دست آمد.