عبارات تمجید همواره موردتوجه محققان بوده اند زیرا: (1) این عبارات ارزش های فرهنگی و معیارهای رفتاری را منعکس می کنند؛ (2) اوصاف پرمحتوایی هستند که انگلیسی زبان های بومی در زمینه های مناسب مورداستفاده قرار می دهند؛ و (3) همچنین، دربسیاری از موارد برای زبان آموزان بسیارمفیدند: " این عبارات می توانند ارتباط متقابل را حفظ کنند؛ اثرات انتقاد را فرونشانند؛ قدردانی و تبریک رابیان نمایند، ونیزمی توانند آغازگر مکالمات با انگلیسی زبان های بومی باشند". ازآنجایی که کتاب های درسی موجود قادر به تامین اطلاعات کافی در زمینه ی پراگماتیکس نیستند و همچنین امکان تمرین برای زبان آموزان انگلیسی در تمرینات این کتابهافراهم نمی باشد، محققان بر آن شدند تا نقش تدریس را در پر کردن این خلاء بررسی نمایند، وبرخی از آنها که حامیان آموزش مداخله ای نامیده شده اند، به این نتیجه رسیدند که تدریس بی واسطه ی پراگماتیکس برای آموزش افعال گفتاری، همچون "تمجید"، ضروری است؛ زیرا تدریس بی واسطه ی تمجیدو پاسخ تمجید باعث افزایش آگاهی انگلیسی زبان های غیربومی درزمینه ی ویژگی های پراگماتیکس می گردد. علاوه براین، شماری از حامیان آموزش مداخله ای براین باورند که استفاده از گفتمان های معتبری همچون کلیپ های ویدیویی فیلم هاو تلویزیون، که نمایانگر گفتمان وابسته به طرح اصلی فرهنگ بومی و زبان مقصد هستند، بسیارمهم است و به راحتی می تواندبر آگاهی زبان آموزان از فنون و جریانات پراگماتیکس بیفزاید.هرچند که دانش اندکی درمورد اینکه کدام نوع تدریس و چه روش آموزشی می تواند به پیشرفت (فرا) پراگماتیکس زبان آموزان انگلیسی بینجامد، وجود دارد. بعلاوه، این کمبود، زمانیکه دریابیم بخش اعظم تحقیقات، بر زبان آموزان سطوح متوسط یا پیشرفته متمرکز است، درحالیکه زبان آموزان انگلیسی سطوح مبتدی یا مقدماتی درمطالعات نادیده گرفته شده اند، وسیعترمی شود. از این رو، پژوهش حاضر با موردمطالعه قراردادن "تمجید" به عنوان ساختار پراگماتیکس اصلی تحت تدریس به زبان آموزان انگلیسی مبتدی یا مقدماتیدوهدف اصلی را دنبال می کند: (نخست) بررسی تاثیر دو نوع رسانه ی آموزشی (رسانه معلم و فیلم) بر دانش (فرا) پراگماتیکس زبان آموزان انگلیسی در سطح مقدماتی ازنظر پراگماتیکس زبانی و پراگماتیکس اجتماعی و (دوم) یافتن اینکه کدام رسانه در بالا بردن توانایی (فرا) پراگماتیکس زبان آموزان ازنظر بالابردن توانایی پراگماتیکس، و رفتارپراگماتیکس حاصل شده (کاربرد و انتقال بین فرهنگی) موثرتر است. به این منظور، 32زبان آموز مونث در سطح مقدماتی در این تحقیق شرکت نمودند. شرکت کنندگان، پس از همسان شدن براساسآزمون ket(آزمون راهنمای انگلیسی)، به دو گروه آموزشی تقسیم شدند و سپس هرگروه تحت یک نوع از آموزش (رسانه معلم یافیلم) در طی ده جلسه ی 30 تا 40 دقیقه ای قرار گرفتند. اطلاعات به دست آمده از پیش آزمون و پس آزمون های کتبی تکمیل گفتمان با پاسخ باز(wdct) و پنج متن سناریوی مکالمهدر موقعیت های تمجید، تحت تجزیه وتحلیل آماری ancova و chi-square قرار گرفتند. نتایج نشانگر آن بودند که هردو گروه به صورت قابل توجهی از هردو رسانه ی آموزشی در دوآزمون نهایی بهره مند شدند. این امر گواه بیشتری فراهم می آوردو برخی اختلاف نظرها رادر مورد تاثیر آموزش در فراگیری زبان دوم ازبین می برد، و نیز از عقیده ی حامیان آموزش مداخله ای مبنی براینکه آموزش درچگونگی یادگیری زبان آموزان موثراست، پشتیبانی می کند. همچنین، نتایج حاکی ازآنند که آموزش، صرفنظر از نوع رسانه ی آموزشی، تفاوت چشمگیری را در سطح آگاهی و کاربرد (فرا) پراگماتیکس زبان آموزان ایجاد نمود. به عبارت دیگر، هیچکدام از رسانه ها موثرتر از دیگری نبود. اگرچه، زبان آموزان علاقه ی بیشتری به آموزش همراه با فیلم نشان دادند و انگیزه ی بیشتری به ادامه ی یادگیری ساختارهای تمجید با تماشای بخش های متنوع داشتند. یافته های این تحقیق ضمن تاکید بر اهمیت آموزش در پیشرفت دانش (فرا) پراگماتیکس درسطح مبتدی، به طراحان برنامه ی درسی، توسعه دهندگان منابع درسی و معلمان زبان انگلیسی پیشنهاد می کند که از مزایای آموزش پراگماتیکس دراین سطحبه هر وسیله ممکن بهره جویند تا بتوانند آگاهی و کاربری (فرا) پراگماتیکس را تقویت کنند؛ چرا که احتمالا آنچه زبان آموزان دراین سطح می آموزند، ماندگار تراست.