هدف از این پژوهش تعیین تاثیرحاد تمرین پلایومتریک همراه با تغییر ارتفاع فرود بر برخی از متغیرهای الکترومایوگرافی فرود-پرش پسران دانشگاهی بود. جامعه آماری این پژوهش کلیه دانشجویان پسر رشته تربیت بدنی دانشگاه خوارزمی تهران بودند که تعداد 10 نفر(سن286/1±10/21 ، قد467/6±73/1، وزن 420/7±200/68(در نهایت به صورت تصادفی به عنوان آزمودنی در نظر گرفته شدند. 72 ساعت پیش از شروع فرایند، آزمودنی¬ها جهت انجام یک تکرار بیشینه پرش ارتفاع خود به منظور تعیین شدت برای یک وهله تمرین پلایومتریک ، همچنین تعیین پای برتر آزمودنی¬ها و در نهایت آشنایی با پروتکل¬ها به آزمایشگاه مراجعه کردند. در این پژوهش که به صورت چهارنوبت پس آزمون با اندازه¬های تکراری برگذار شدآزمودنی-ها در معرض 2 متغیر مستقل تمرین حاد پلایومتریک و تغییر ارتفاع فرود که در 4 سطح اجرا می¬شد در 4 روز متفاوت قرارگرفتند. متغیرهای وابسته نیز شامل1) میانگین نسبت rms/mvc عضلات چهارسر(راست رانی، پهن خارجی) و همسترینگ(دو سر رانی) پای برتر حین فرود(فاز پیش آماده سازی)2) میانگین نسبت rms/mvc عضلات چهار سر(راست رانی، پهن خارجی) و همسترینگ (دو سر رانی)پای برتر حین پرش(نیرومند سازی پس فعالی) و 3) میزان ارتفاع پرش بود. برای تجریه و تحلیل داده¬ها از روش¬های آماری توصیفی و استنباطی استفاده شد. از آمار توصیفی برای تعیین میانگین ، انحراف معیار، رسم نمودار¬ها و جداول استفاده شد. سطح معنی¬داری آزمون های آماری 005/0 p? در نظر گرفته شد . از روش آماری کولموگروف اسمیرنوف و تحلیل واریانس با اندازه¬گیری تکراری برای مقایسه تأثیر کاربندی متغیر مستقل بر متغیرهای وابسته در آزمون¬های تکراری و آزمون تعقیبی بونفرونی برای بیان معناداری تفاوت بین اندازه¬گیری تکراری استفاده شد. تمام عملیات آماری با استفاده از رایانه انجام شده است. برای رسم نمودارها از نرم افزارexcel2010 و برای محاسبات از نرم افزار spss16 استفاده شد.یافته¬های این پژوهش نشان داد که نسبتrms/mvc عضلات(راست رانی، پهن خارجی،دو سر رانی) پس از تغییر ارتفاع فرود(از 40 به 60 سانتی متر) افزایش معناداری به ترتیب(002/ 0 p=،001/0p=،001/0 (p=داشته است. نسبتrms/mvc عضلات(راست رانی، پهن خارجی،دو سر رانی) حین فرود(فاز پیش آماده سازی) پس از اجرای پلایومتریک و تغییر ارتفاع فرود افزایش معناداری به ترتیب( 039/0p= و 001/0p=)(006/0p= و 000/0p=)(001/0p= و 014/0p=) داشته است. نسبتrms/mvc عضلات(راست رانی، پهن خارجی،دو سر رانی) حین پرش(نیرومند سازی پس فعالی) پس از اجرای پلایومتریک و تغییر ارتفاع فرود افزایش معناداری به ترتیب(003/0p= و 001/0p=)(004/0p= و 015/0p=)(171/0p= و 001/0p=) داشته است. میزان ارتفاع پرش نیز پس از اجرای پلایومتریک و تغییر ارتفاع فرود افزایش معناداری به ترتیب(007/0p= و 002/0p=) نشان داد. با توجه به نتایج پیشنهاد می¬شود مربیان ورزش¬های توانی- انفجاری برای افزایش عملکرد ورزشکاران خود در هنگام رقابت از تمرین پلایومتریک به شکل حاد به همراه اعمال ارتفاع مناسب در تمرینات پرش عمقی استفاده کنند.