به قدرت رسیدن امان الله خان در افغانستان و همچنین رضاخان در ایران از حوادث مهمی است که سرآغاز و سرمنشأ تحولات سیاسی نظامی ، اجتماعی ، فرهنگی ، اقتصادی بزرگی در این دو کشور به شمار می آید، به قدرت رسیدن امان الله خان و رضا خان ناشی از شرایط داخلی و تحولات بین المللی پس از جنگ جهانی اول می باشد. در دوران زمامداری امان الله خان و رضاخان کشور افغانستان و ایران وارد مسیری متفاوتی از سیر تاریخی خود شد، گسترش وابستگی های فرهنگی افغانستان و ایران به غرب و ترویج غربگرایی و خودباختگی و پی گیری سیاست های تجددگرایانه از طریق تضعیف سیاست های دینی و از بین بردن آن و همچنین تشکیل ارتش مدرن برای از بین بردن مخالفان و هم نوسازی در عرصه های اجتماعی ، فرهنگی ، اقتصادی از مهمترین رویدادهایی است که با این دوران آغاز می شود . بی تردید این اقدامات با واکنش روحانیت و نیروهای سنتی همراه بود. این پژوهش با چنین رویکرد و با روش توصیفی و تحلیل و براساس منابع کتابخانه ای پس از پیشگفتار و کلیات به بررسی اقدامات و نوسازی قبل از روی کارآمدن امان اله خان در افغانستان و رضا شاه در ایران می پردازد و پس از آن با مطالعه اصلاحات و نوسازی در عرصه های نظامی، اجتماعی، آموزشی، اقتصادی در افغانستان و ایران در زمان امان الله خان و رضاشاه را مورد بحث مطالعه قرار می دهد و هم اقدامات آنها را به صورت مقایسه ای مورد بررسی قرار می دهد .