با گسترش امکانات عکاسی پس از تحولات پر سرعت فناوری های دیجیتال و سهولت کارکرد عکاسی در میان عموم مردم ، همچنین هجوم بی امان رسانه های تصویری در فضای شخصی و عمومی جامعه ، گرایش به آموختن عکاسی نیز در میان اقشار مختلف جامعه در یک دهه اخیر افزایش یافته است . نگارنده با مشاهده گرایش روز افزون گروه های سنی جوان تر جامعه به آموختن عکاسی در سال های اخیر بر آن شده است تا با بررسی کمّی آموزش دیدگان عکاسی در سطح جامعه شهری تهران و با در نظر گرفتن ویژگی های فردی و اجتماعی آنها به بررسی علل واقعی گرایش آنها به این رشته و میزان تاثیر آموختن عکاسی بر نگاه ، رویکرد فرهنگی و طبقه اجتماعی آن ها دست یابد . به همین دلیل با گردآوری نتایج تحقیقات و مطالعه پیشینه آموزش عکاسی در ایران از ابتدا تا امروز وچگونگی روند گسترش آن ، و با بهره گیری از مطالعات دقیق و علمی که پیشتر در این زمینه انجام شده بود ، سعی شده است تصویر درستی از چگونگی گستردگی آموزش عکاسی در سطح جامعه ارائه داده و امکان درک ملموس و واقعی تری از نوع حضور عکاسی در جامعه در حال توسعه ی ایرانی با بررسی شواهد و اطلاعات موجود فراهم آورده شود . نتایج به دست آمده نشان می دهد که گرایش به آموختن عکاسی در سالهای اخیر افزایش قابل توجه و سمت و سوی خاصی در میان طبقات مختلف اجتماعی داشته است و این امر با توجه به جایگاه اقتصادی و اجتماعی و فرهنگی هر قشر ، نتایج متفاوتی را در رویکرد آموزش دیدگان به دست می دهد .