در این مقاله در مبحث زنجیره بحرانی، ما به دنبال روشی هستیم که زمان ایمنی محاسبه بافر را به گونه ای محاسبه نماید که نه تنها پوشش دهنده عدم اطمینان در پروژه ها بوده بلکه حتی الامکان بار هزینه ای پروژه را کاهش دهد. زنجیره بحرانی شیوه زمانبندی معرفی شده توسط دکتر گلدرات (1997) است. در این شیوه که بر مبنای تئوری محدودیت ها بنا نهاده شده, محدودیت های پروژه به ویژه محدودیت منابع، در زمانبندی مورد توجه واقع شده است. همچنین زنجیره بحرانی به منظور لحاظ کردن زمان ایمنی، بافر (ضربه گیر) را پیشنهاد می دهد. بافر زمانیست که به منظور پوشش دادن عدم اطمینان در پروژه ها، به انتهای مدت زمان اجرای پروژه افزوده می شود، بر خلاف روش مسیر بحرانی که برای تک تک فعالیت ها زمان ایمنی در نظر می گرفت.می کنیم از زمانی که گلدرات زنجیره بحرانی را مطرح نمود، شیوه های متفاوتی توسط محققان برای محاسبه بافر، پیشنهاد شده است. ما در این مقاله و در ادامه چهار روش ابتدایی و معمول محاسبه بافر(apd ، aprt ، c&pmو rsem)را معرفی میکنیم و پس از بررسی معایب آن ها، در جهت بهبود نتایج حاصله، روش پیشنهادی که در آن محاسبه بافر با ملاحظه ریسک فعالیت ها انجام گرفته است را مطرح می نماییم.