با توجه به این که اندازه و نقش دولت در هر کشور، تابعی از گسترش ابعاد فعالیت های اقتصادی است و کشور ما نیز از این جهت مستثنی نیست؛ و از طرف دیگر، انجام هرگونه ایفای نقش برای دولت، نیازمند تأمین مالی است؛ بیش از هر چیز، ضرورت گسترش منابع درآمدی برای دولت به چشم می خورد. همچنین، در شرایطی که دولت برنامه های اصلاحی و ساختاری در پیش دارد، برای پیشبرد این برنامه ها، می تواند از مالیات ها کمک بگیرد. برآورد و پیش¬بینی دقیق و علمی پایه-ها و درآمدهای مالیاتی و محاسبه ظرفیت بالقوه اقتصاد در تأمین آن، یکی از اساسی ترین و محوری ترین بحث های دستگاه مالیاتی است که می تواند درآمد بالقوه مالیاتی یک اقتصاد را برای سال های آتی شناسایی کند؛ این امر، در برنامه ریزی های بودجه ای منطقه، اهمیت بسیاری دارد. با توجه به هدف این پژوهش، ابتدا متغیرهای اقتصادی در مقیاس منطقه یعنی- در سطح استان اصفهان- که اندازه ی بالقوه پایه¬های مالیاتی استان را نشان می دهند، شناسایی شدند. این متغیرهای اقتصادی شامل درآمد خانوارها، درآمد شرکت ها، ارزش افزوده به تفکیک فعالیت، منافع حاصل از ثروت خانوارها و ارزش واردات استان می باشند که با استفاده از الگوی arima و روش فیلتر کالمن تا پایان برنامه پنجم توسعه مورد پیش بینی قرار گرفتند. سپس، با ورود این متغیرها در چارچوب پیش¬بینی نمونه، اندازه بالقوه درآمدهای مالیاتی برای استان اصفهان پیش¬بینی شده است. مدل مورد استفاده در این بخش، مدل ardl می باشد و از نرم افزار microfit استفاده شده است. نتایج پژوهش نشان می دهد که متغیر درآمد حاصل از ثروت بر درآمدهای مالیاتی تأثیری معناداری ندارد. این نتیجه می¬تواند ناشی از این باشد که به دلیل عدم وجود چارچوب های قانونی، مالیات بر ثروت به عنوان یکی از پایه های مالیاتی عملاً مورد اجرا قرار نمی گیرد. همچنین متغیر ارزش ریالی واردات استان دارای تأثیر منفی بر درآمد مالیاتی استان بوده است. اخذ مالیات بر واردات به عنوان عوارض گمرکی استان و عدم محاسبه آن به عنوان یکی از منابع درآمدهای مالیاتی می تواند علت وجود ارتباط منفی بین واردات استان و درآمدهای مالیاتی آن باشد. اما در این بین، درآمد خانوار از قسمت حقوق و دستمزد بگیری، ارزش افزوده بخش های مشمول مالیات بر ارزش افزوده و درآمد شرکت ها به عنوان منابع اصلی درآمدهای استان که پایه های مالیاتی را تشکیل می دهند، تأثیری مثبت و معنادار بر درآمدهای مالیاتی داشته است.

چکیده: امروزه اختلال وسواسی – جبری (ocd) بیماری روانپزشکی شایع و قابل درمان است که به شکل های مختلف بالینی مانند وسواس شست وشو، وسواس فکری، وسواس وارسی و نظایر این ها مشاهده می شود. برای درمان این اختلال از شیوه های متعددی مثل رفتار درمانی، شناخت درمانی و دارو درمانی استفاده می-شود. با توجه به اثر مفید طرحواره درمانی در تخفیف علائم و بیماری های مختلف مثل اضطراب، اختلالات خوردن و... بر آن شدیم تا اثر این مدل از درمان را در درمان مبتلایان به ocd مورد ارزیابی قرار دهیم. روش: این پژوهش نیمه تجربی با طرح پیش آزمون- پس آزمون در مبتلایان به ocd بدون اختلال همراه دیگر است که تعداد 7 آزمودنی تحت طرحوار درمانی، 7 آزمودنی دارو درمانی و 6 آزمودنی تحت رفتار-درمانی قرار گرفتند. به کمک پرسشنامه های وسواس مادزلی و مقیاس dass21 ، میزان وسواس، استرس، اضطراب و افسردگی آزمودنی ها سنجیده شد. داده ها به کمک آزمون تحلیل واریانس چند متغییری و روش تحلیل کوواریانس مورد ارزیابی قرار گرفتند. یافته ها: نتایج به دست آمده از تجزیه و تحلیل داده ها نشان دادند که کاهش نمره ها در مبتلایان به ocd در متغییر وسواس در طرحواره درمانی، دارو درمانی و رفتار درمانی معنی دار نمی باشد و هر سه به یک میزان اثربخش هستند ولی در متغییرهای استرس، اضطراب و افسردگی در گروه طرحواره درمانی نمره ها کاهش معنی دار نسبت به دارو درمانی و رفتار درمانی در پس آزمون و پبگیری نشان دادند. (05/0 p <) نتیجه گیری: نتایج به طور کلی تفاوت معنی دار بین طرحواره درمانی، دارو درمانی و رفتار درمانی در متغییرهای استرس، اضطراب و افسردگی نشان می دهند و این بیانگر آن است که طرحواره درمانی در کاهش استرس، اضطراب و افسردگی از کارایی لازم برخوردار است. واژگان کلیدی: اختلال وسواسی – جبری، طرحواره درمانی، رفتار درمانی، دارو درمانی